کهکشانی که سالی ۵۰۰ ستاره به اندازه خورشید تولید می‌کند!

دانشمندان هم‌اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که، گازهای متصاعد شده از این کهکشان دور به‌قدری زیاد است که سالانه بیش از ۵۰۰ستاره با اندازه خورشید را تولید می‌کند.

محققان دانشگاه تگزاس با بررسی‌های جدیدی که روی سیستم هماهنگی کهکشان‌ها با یکدیگر انجام دادند یک توده بزرگ گازی متصاعد شده از کهکشان‌های باستانی را کشف کردند که به میزان فراوان سرعت شکل گرفتن ستاره‌ها را کاهش می‌دهد و این یافته‌ها برای نخستین بار شکل گرفتن ستاره‌ها در کهکشان‌های اولیه را نمایان می‌کند.

یک گروه از ستاره‌ها که در فاصله دور از کهکشان ما قرارگرفته‌اند و بانام SPT2319-55 شناخته می‌شود حدود ۱۲میلیارد سال نوری با کره زمین فاصله‌دارند و این مسئله نشان داده است که محققان بالاخره موفق شده‌اند اتفاقات صورت گرفته در یک کهکشان را در شرایطی که کائنات تنها یک میلیارد سال عمر داشت، بررسی کنند. اشیائی که در فاصله بسیار دور قرار دارند را معمولاً به سادگی می‌توان با جزییات فراوان مشاهده کرد. بااین‌وجود اثرات گرانشی یک کهکشان عظیم که گروه ستاره‌ای SPT2319-55 و زمین در این فضا نورهایی رابین هم ردوبدل کردند می‌تواند اسرار جدیدی را نمایان کند و دانشمندان هم‌اکنون روی این نورها متمرکزشده‌اند تا ویژگی‌های آن‌ها را کشف کنند.

هنگامی‌که ستاره‌شناسان طول‌موج‌های مبتنی بر مولکول‌های هیدروکسیلیدر نورهای متصاعد شده از کهکشان دور را مورد تحلیل قراردادند، یک تغییر بزرگ را مشاهده کردند که به‌نوبه خود نشان می‌داد مجموعه‌ای متشکل از گاز و گردوغبار فراوان این کهکشان با سرعت بیش از ۸۰۰کیلومتر در ثانیه در حال حرکت است. این گازهای خروجی از طریق طول امواج تحت‌فشار ایجاد شدند و توسط انفجار تعداد زیادی از ستارگان در حال مرگ به وجود آمدند. درمجموع می‌توان گفت این مواد برای ایجاد بیش از ۵۰۰ ستاره به‌اندازه خورشید در هرسال کافی است و به‌عبارت‌دیگر دانشمندان هم‌اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که، گازهای متصاعد شده از این کهکشان دور به‌قدری زیاد است که سالانه بیش از ۵۰۰ ستاره با اندازه خورشید را تولید می‌کند.

با توجه به اینکه میانگین سرعت گازهای متصاعد شده از مجموعه ستارگان SPT2319-55 حدود ۶۵۰ کیلومتر بر ثانیه برآورد شده است، برخی از این گازها و گردوغبارها که حدود ۱۰ درصد آن‌ها را تشکیل می‌دهند برای همیشه در فضا ناپدید می‌شوند و مابقی آن‌ها در این کهکشان باقی می‌مانند و ده‌ها میلیون سال طول می‌کشد تا موج جدید مربوط به بزرگ شدن اندازه ستارگان را ایجاد کنند.