گروهی از محققان معتقدند در جو سیاره‌های خالی از حیات نیز می‌توان اکسیژن یافت. این گروه متشکل از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا (University of California) آمریکا طی مقاله‌ای عنوان می‌کنند جستجوی حیات تنها با در نظر گرفتن اکسیژن می‌تواند باعث نتایج مثبت کاذب شود و یک سیاره سنگی بدون حیات نیز ممکن است به راه‌های مختلف، تکامل یافته و اکسیژن غیرزیستی تولید کند.
مطالعات جدید بر اساس یک مدل رایانه‌ای دقیق، تکامل سیاره‌ها از زمان مذاب بودن را شبیه‌سازی می‌کند. مدل‌های قبلی تنها بر روی فرایندهای جوی تمرکز داشتند، اما مدل جدید سیر تکاملی فرایندهای ژئوشیمیایی و حرارتی که در پوسته و گوشته رخ داده و نحوه تعامل آن‌ها با جو را نیز در نظر می‌گیرد. محققان با تغییر ترکیبات عناصر فراری مانند آب، کربن مونوکسید، هیدروژن و کربن دی‌اکسید که در سیاره‌ها وجود داشتند به انواع مختلفی از جو دست یافتند که ترکیبات برخی از آن‌ها منجر به فراوانی اکسیژن شد؛ اما این اکسیژن منشا زمین‌شناختی داشت و منشا زیستی نداشت. آن‌ها دریافتند بعید است سیاره‌ای با اندازه و ترکیبات جوی مشابه زمین در منطقه قابل سکونت کهکشان بتواند اکسیژن غیرزیستی تولید کند؛ زیرا فرایندهای ژئوشیمیایی مانند ذوب‌شدن سنگ‌ها و همچنین واکنش میان اکسیژن و سایر مولکول‌های فرار موجود در پوسته باعث مصرف اکسیژن می‌شوند.
جوشوا کریسانسن-توتون (Joshua Krissansen-Totton)، یکی از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «مدل‌سازی‌ها از زمین نشان می‌دهد جو کره خاکی بدون وجود حیات، اکسیژن نخواهد داشت. برای مثال اگر سیاره‌ای مشابه زمین تکاملش را با میزان آب بیشتر و اقیانوس‌های عمیق‌تر آغاز کند، وجود این اقیانوس‌ها فشار بر روی پوسته زمین را بیشتر خواهد کرد که این کار باعث توقف فرایندهای طبیعی زمین‌شناسی می‌شود و در نتیجه اکسیژن کمتری مصرف خواهد شد.»
درصورت‌دیگر اگر برعکس این موضوع در سیاره‌ای اتفاق بیفتد و سیاره مذکور تکاملش را با آب کمتری آغاز کند، سطح ماگمایی آن درحالی‌که آب درون اتمسفرش وجود دارد، به‌سرعت یخ می‌زند و این اتمسفر که بخار آب کافی درون جو خود دارد، به اکسیژن امکان تجمع می‌دهد. کریسانسن-توتون ادامه می‌دهد: «توالی معمول این است که سطح مذاب همزمان با تشکیل اقیانوس‌ها سرد شود؛ اما اگر اتمسفر دارای بخار آب پس از سخت‌شدن سطح سیاره باقی بماند، میلیون‌ها سال طول می‌کشد تا اکسیژن افزایش یابد، زیرا تراکم آب در بخش بالایی جو بسیار است و سطح مذابی برای مصرف اکسیژن وجود ندارد.»