ناسا قصد دارد با همکاری شرکت مکسار (Maxar Technologies)، یک سامانه تولید و سرهم‌بندی رباتیکی را در مدار پایین زمین توسعه دهد. این فناوری به آژانس فضایی آمریکا کمک می‌کند که حتی پس از پرتاب ماهواره و فضاپیماها بتواند هزاران کیلومتر بالاتر از سطح زمین، قطعاتی مانند آنتن‌های مخابراتی را در فضا تولید و سرهم‌بندی نماید؛ امری که به کمک فضاپیمای ریستور-ال (Restore-L) میسر خواهد شد. این فضاپیما قرار است در سال ۲۰۲۳ به فضا پرتاب شود.
مأموریت ریستور-ال افزایش طول عمر ماهواره‌هایی است که از رده خارج می‌شوند و به کمک این سامانه، حتی می‌توان ماهواره‌هایی را که زمان زیادی از سرویس‌دهی‌شان گذشته، دوباره به چرخه حیات بازگرداند. یکی دیگر از مزایای استفاده مجدد از ماهواره‌های قدیمی، کاهش ضایعات فضایی بوده که ناسا امیدوار است با بهینه‌سازی ماهواره‌ها بتواند از تعدادشان کم کرده یا حداقل از افزایش آن‌ها جلوگیری نماید.
به‌همین‌منظور شرکت مکسار بازوی مکانیکی خود با نام اختصاری اسپایدر (SPIDER) را در فضاپیمای ریستور-ال قرار خواهد داد. از این بازوی مکانیکی با طول تقریباً ۵ متر برای سرهم کردن و اتصال آنتن‌های مخابراتی استفاده می‌شود. در بخش سرهم‌بندی این مأموریت نیز اسپایدر از تیرچه کامپوزیتی سبک ۱۰ متری استفاده می‌کند که به کمک نوعی فناوری می‌تواند فونداسیون ۲ در ۴ برای ساخت سازه‌های فضایی را فراهم آورد.
این پروژه، در اصل، بخشی از طرح تجاری‌سازی مدار پایین زمین است که در آن ناسا با همکاری دیگر شرکت‌های خصوصی، ساخت و ساز و حمل و نقل به فضا را با هزینه‌های کمتر میسر می‌کند. ازهمین‌رو و با توجه به افزایش درخواست برای سرویس و نگه‌داری از ماهواره‌ها و همچنین تولید آن‌ها، با ساخت و ساز در فضا می‌توان هم در زمان و هم در هزینه‌‌ها صرفه‌جویی کرد.
مأموریت یادشده در پشتیبانی از پروژه اکتشافی «ماه تا مریخ» (Moon to Mars) ناسا نیز کاربرد فراوانی دارد و حتی از آن می‌توان در سرویس و نگه‌داری تلسکوپ هابل نیز استفاده نمود. برنت رابرتسون (Brent Robertson)، مدیر پروژه ریستور-ال، می‌گوید: «سرهم‌بندی قطعات در فضا موجب می‌شود تا مأموریت‌ها، تطابق‌پذیری و انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشند؛ موضوعی که نقشی کلیدی در اکتشافات «ماه تا مریخ» ناسا ایفا خواهد کرد.»