ناسا (Nasa) سرهم‌بندی پیش از پرتاب کاوشگر “مریخ ۲۰۲۰” (Mars 2020) را آغاز کرد.
ناسا برای شروع مأموریت “مریخ ۲۰۲۰ ” در ژوئیه ۲۰۲۰ آماده می‌شود، چرا که مراحل مونتاژ، تست و پرتاب موسوم به ATLO در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) در بخش سرهم‌بندی فضاپیماهای آزمایشگاه پیشرانش جت در پاسادنای کالیفرنیا آغاز شده است. این مرحله شامل مونتاژ نهایی و یکپارچه‌سازی الکتریکی سخت‌افزارها در موشک است.
کاوشگر “مریخ ۲۰۲۰”، مریخ‌نورد در حال توسعه آژانس فضایی ایالات متحده آمریکاست که قرار است در سال ۲۰۲۰ میلادی توسط موشک اطلس 5 ناسا به مریخ ارسال شود. یکی از اهداف این کاوشگر بررسی حیات میکروسکوپی در مریخ است.
این ماموریت به منظور اجرای یک بررسی اخترزیست‌شناسانه در رابطه با پیشینه باستانی مریخ، بررسی فرایندهای ژئولوژیکی سطح مریخ در طول تاریخ خود، از جمله ارزیابی زیست‌پذیری سیاره‌ای و امکان وجود حیات بر روی مریخ در گذشته و توان بالقوه آن سیاره برای حیات در مواد قابل دسترس تشکیل‌دهنده سطح آن، در نظر گرفته شده است.
ماموریت کاوشگر “مریخ ۲۰۲۰” در ۴ دسامبر ۲۰۱۲ در نشست اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در سانفرانسیسکو توسط ناسا اعلام شد.
در طراحی این مریخ‌نورد از طرح مریخ‌نورد “کنجکاوی” استفاده شده است، اما بارهای ارزشمند علمی مختلفی را به همراه خواهد داشت.
برنامه‌ریزی شده تا این کاوشگر در فوریه سال 2021 به سیاره سرخ برسد. “مریخ ۲۰۲۰” آخرین ماموریت ناسا در برنامه اکتشاف مریخ، با هدف اصلی بازدید از مناطقی است که روزی قابل سکونت بودند و جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل نمونه‌های خاک و سنگ آنجا از لحاظ بیولوژیکی شیمیایی است.
بعضی از این نمونه‌ها برای بازیابی ذخیره می‌شوند و توسط ماموریتی در آینده به زمین خواهند رسید.
همچنین یک کاوشگر بدون سرنشین هسته‌ای، محیط مریخ را مطالعه خواهد کرد تا به تعیین مناسب بودن آن برای حمایت از یک ماموریت مجهز در آینده کمک کند.
طراحی این کاوشگر یک نسخه به‌روز شده از کاوشگر “کنجکاوی” است که در حال حاضر در حال کاوش در سطح مریخ است. همان شاسی را خواهد داشت، هرچند چرخ‌های آن برای دوام بیشتر بهبود یافته است.
“مریخ ۲۰۲۰” نیز همچون “کنجکاوی”، از ژنراتور سوخت پلوتونیوم رادیوترمال هسته‌ای به عنوان یک منبع انرژی استفاده می‌کند.
با توجه به اعلام ناسا، “مریخ ۲۰۲۰” تقریبا هم‌اندازه یک خودروی شاسی بلند است.
ناسا می‌گوید که سیستم‌های پیشرانش برای مراحل گشت‌زنی و فرود، قبلا نصب شده است و 18 ماه آینده صرف افزودن سیستم‌های الکترونیکی، مسیریابی، برقی، مخابراتی، حرارتی، ناوبری، مکانیزم‌ها و زیرسیستم‌ها خواهد شد.
“مریخ ۲۰۲۰ وقتی که تکمیل شود، آن را به ایستگاه هوایی نیروی هوایی “کیپ کاناورال” در فلوریدا منتقل خواهند کرد؛ جایی که موشک “اطلس۵” انتظار حمل آن را می‌کشد.