پژوهشگران آمریکایی با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی به بررسی بادهای سطح کوتوله‌های قهوه‌ای (Brown dwarfs) پرداختند و باور دارند که با روش آنها می‌توان به شناسایی سیاره‌های مشابه زمین پرداخت. کوتوله‌های قهوه‌ای مانند ستارگان شکل می‌گیرند اما واکنش‌های هسته‌ای در مرکز آنها رخ نمی‌دهد؛ در نتیجه از بسیاری جهات مانند سیاره‌های غول‌پیکر تشکیل‌شده از گاز رفتار می‌کنند. به‌علاوه، در سطح آنها که جرم‌هایی کوچک‌تر از ستاره و بزرگ‌تر از سیاره هستند، بادهای قدرتمندی می‌وزد.
کاتلین آلرس (Katelyn Allers)، پژوهشگر دانشگاه بوکنل (Bucknell University) آمریکا، به‌همراه همکارانش یک کوتوله قهوه‌ای را که در فاصله ۳۴.۵ سال نوری از زمین قرار دارد، مورد بررسی قرار دادند و نخستین اندازه‌گیری‌های مستقیم باد در آن را به‌انجام رساندند. آنها با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer) و رصدخانه آرایه بسیار بزرگ (VLA) در ایالت نیو مکزیکوی آمریکا، طول موج‌های فروسرخ را بررسی کردند. طی بررسی امواج فروسرخ، نور اتمسفر کوتوله قهوه‌ای ردیابی شد و پژوهشگران دریافتند که چیزی شبیه به یک ابر در اتمسفر آن وجود دارد که نزدیک مرکز کوتوله قهوه‌ای حرکت می‌کند.
پژوهشگران دریافتند که مرکز کوتوله قهوه‌ای، تقریباً یک بار در هر ۱.۷۶ ساعت و اتمسفر آن، یک بار در هر ۱.۷۴ ساعت می‌چرخد. این امر نشان می‌دهد بادهایی که در سراسر کوتوله قهوه‌ای جریان دارند، با سرعت حدود ۶۵۰ متر در ثانیه می‌وزند که بسیار سریع‌تر از هر سیاره دیگری در منظومه شمسی است. شاید در آینده و با کمک تجهیزات قوی‌تری مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb) بتوان از این روش برای آگاهی در مورد اقلیم سیاره‌هایی استفاده کرد که شباهت زیادی به سیاره ما دارند. به‌گفته آلرز از این روش می‌توان برای شناسایی سیاره‌های مشابه زمین و مشخص کردن میزان سرعت وزش باد در آنها بهره برد. ممکن است بهره‌گیری از روشی که پژوهشگران برای بررسی این بادها استفاده می‌کنند به ارائه اطلاعاتی از سطح برخی سیاره‌های فراخورشیدی نیز منجر شود.