ناسا (NASA) از مرحله دوم مطالعات طرح مفهومی فضاپیمایی حمایت مالی کرده است و می‌خواهد با به‌کارگیری پوششی بسیار پیشرفته رکورد نزدیک شدن به خورشید را بشکند. این طرح مفهومی را مرکز فضایی کندی (Kennedy Space Center) زیرمجموعه ناسا به این سازمان ارائه کرده است. پرسش‌های بی‌پاسخ بسیاری در مورد خورشید وجود دارد؛ ازجمله اینکه گرمایش تاج خورشید چگونه انجام می‌شود و چرا درحالی‌که دمای سطح خورشید حدود ۵۷۰۰ درجه سانتی‌گراد است دما در تاج به چند میلیون درجه می‌رسد؟ نزدیک شدن فضاپیماها به خورشید به حل پرسش‌ها درباره ستاره منظومه شمسی کمک می‌کند. اما به دلیل گرما و تابش شدید خورشید نزدیک شدن به آن بسیار چالش‌برانگیز است. پیشرفته‌ترین فضاپیمایی که تاکنون برای بررسی خورشید ارسال شده کاوشگر خورشیدی پارکر (Parker Solar Probe) است که در سال ۲۰۱۸ راهی فضا شد. این فضاپیما که به سپر حرارتی از جنس کامپوزیت کربن مجهز است از فاصله‌ای حدود ۸.۵ برابر شعاع خورشید از سطح آن عبور خواهد کرد. اکنون پژوهشگران می‌خواهند با طرحی که ارائه کرده‌اند به رکوردی بسیار بهتر از کاوشگر پارکر برسند.
پیش‌تر در فاز نخست این طرح مفهومی، پژوهشگران مرکز فضایی کندی بررسی کردند که با به‌کارگیری پوششی نوین و با ضریب بازتاب بسیار بالا تا چه اندازه می‌توان به سطح خورشید نزدیک شد. در طرح ارائه‌شده علاوه بر لایه نازک بازتاب‌دهنده که مانند سپری مقابل خورشید قرار می‌گیرد، مخروط بازتاب‌دهنده دیگری از جنس آلومینیوم نیز بین پوشش نخست و قسمت اصلی فضاپیما در نظر گرفته شده تا پرتوهای فروسرخ را بازتاب دهد. تخمین پژوهشگران نشان داد که با این فناوری می‌توان به اندازه شعاع خورشید، یعنی حدود ۷۰۰ هزار کیلومتر، به سطح آن نزدیک شد که هشت برابر نزدیک‌تر از فاصله‌ای است که فضاپیمای پارکر می‌تواند به خورشید نزدیک شود. همچنین پژوهشگران موفق شده‌اند نشان دهند که پوشش پیشنهادی آن‌ها علاوه بر کارایی در نزدیکی خورشید، می‌تواند سرمای فضا در طی مسیر زمین تا خورشید را تحمل کند.
در مرحله دوم این طرح مفهومی قرار است پژوهشگران بر مقایسه مواد و انتخاب بهترین ماده برای پوشش بازتاب‌دهنده و نیز جنبه‌های مرتبط به مسائل اپتیکی و مکانیکی آن با بررسی‌های نظری و نیز انجام آزمایش متمرکز باشند. همچنین بهینه‌سازی و مقایسه طرح‌های ارائه‌شده برای قسمت‌های مختلف فضاپیما از وظایف تعریف‌شده در فاز دوم این طرح است.
پژوهشگران متوجه شدند پرتوهای فروسرخ دستگاهی که برای شبیه‌سازی پرتوهای رسیده از خورشید به فضاپیما در آزمایش‌ها به کار می‌رفته شدیدتر از چیزی است که در واقعیت اتفاق می‌افتد. به همین علت برای انجام آزمایش قرار است از تلسکوپی بازتابی استفاده شود که خورشید را در آسمان دنبال و نور خورشید را روی ناحیه کوچکی که مواد مورد آزمایش در آن قرار می‌گیرند متمرکز می‌کند.
فاز دوم این طرح مفهومی در برنامه مفاهیم نوآورانه پیشرفته ناسا (NASA Innovative Advanced Concepts به‌اختصار NIAC) در سال ۲۰۱۹ انتخاب شده است. برنامه مفاهیم نوآورانه پیشرفته ناسا ایده‌هایی را که با ارائه مفاهیم کاملا جدید دیدگاه‌های نوینی برای مأموریت‌های آینده ناسا فراهم می‌کنند پرورش می‌دهد. سالیانه چندین طرح ارائه‌شده به این برنامه برگزیده می‌شوند و حمایت‌هایی به آن‌ها تعلق می‌گیرد. حمایت مالی برای فاز نخست طرح‌ها ۱۲۵ هزار دلار و مدت اجرای آن‌ها ۹ ماه است. طرح‌ها پس از پایان فاز نخست می‌توانند برای دریافت حمایت در فاز دوم نیز درخواست کنند که ناسا آن را بررسی خواهد کرد. در صورت انتخاب برای فاز دوم، حمایتی به مبلغ ۵۰۰ هزار دلار به طرح تعلق می‌گیرد. مدت اجرای فاز دوم طرح‌ها دو سال است.