یکی از مسائل عجیبی که در مورد فضا مطرح می‌شود این است که شرایط آن‌طور که انتظارش را داریم نیستند و گاهی حتی برخلاف عقل پیش می‌روند. برای نمونه می‌توانید خورشید را در نظر بگیرید؛ همه ما انتظار داریم که سطح این ستاره به مراتب داغ تر از اتمسفر آن باشد، زیرا به کوره هسته‌ای مستقر در قلب آن نزدیک‌تر است.
از طرفی، اگر دقت کرده باشید، وقتی مقابل شومینه می‌نشینید هرچه به آن نزدیک‌تر شوید، حرارت را بیشتر احساس می‌کنید. در مورد خورشید اما این‌طور نیست و باید بگوییم که عملکرد این ستاره متفاوت از دانش و انتظارات ماست.
دمای سطح خورشید که اصطلاحا نورسپهر (Photosphere) خوانده می‌شود طبق اعلام محققان بین ۳۷۰۰ تا ۶۲۰۰ درجه سانتی‌گراد است اما هرچه از این سطح دورتر شوید، حرارت بیشتر می‌شود. این در حالی است که دما در خارجی‌ترین لایه اتمسفری این ستاره سوزان که تاج خورشید خوانده می‌شود و حدودا ۲۱۰۰ کیلومتر از سطح آن فاصله دارد به رقم نجومی ۵۰۰ هزار درجه سلسیوس می‌رسد. جالب است بدانید که به غیر از خورشید، برخی ستاره‌های دیگر نیز چنین شرایطی دارند و دانشمندان سال‌هاست در تلاش برای یافتن علت این امر هستند.
آن‌ها با توجه به همین مسأله فرضیه‌ای را مطرح کرده‌اند که بر پایه آن، امواج مگنتوهیدرودینامیک (Magnetohydrodynamics) انرژی را از زیر نورسپهر مستقیما به تاج خورشید انتقال می‌دهند و از این بابت می‌توان گفت مانند یک قطار سریع‌السیر حرکت می‌کنند که در مسیرش هیچ ایستگاهی وجود ندارد.
در سال ۲۰۱۳ دانشمندان بریتانیایی با بهره‌گیری از پیشرفت‌های صورت گرفته در فناوری‌های تصویربرداری موفق شدند کروموسفر (لایه میانی نور سپهر و تاج خورشید) یا در اصل امواج مگنتوهیدرودینامیک موجود در این لایه را مورد بررسی قرار دهند. آن‌ها در نتیجه بررسی‌های خود دریافتند که همین امواج علت اصلی بالا بودن دمای محیط پیرامونی خورشید نسبت به سطح آن و خصوصا در تاج خورشید هستند.