تحقیقات جدید نشان می‌دهند کهکشان راه شیری صدها میلیون سال قبل با کهکشانی دیگر به نام آنتلیا ۲ (Antlia 2) برخورد کرده که یک کهکشان کوتوله همسایه کهکشان خودمان محسوب می‌شده و مملو از ماده تاریک بوده است. این برخورد باعث ایجاد موج‌هایی در لوح‌های گازی اطراف کهکشان راه شیری شد که تا امروز نیز قابل مشاهده‌اند.
آنتلیا ۲ حدودا یک سوم کهکشان راه شیری اندازه داشته و دانشمندانی که وجودش را در سال ۲۰۰۹ پیش بینی کرده بودند بیان کردند که بخش اعظم آن را ماده تاریک تشکیل داده است؛ موقعیت آن هم دقیقا همان جایی است که ده سال قبل پیش‌بینی شده بود اما به دلیل نور بسیار کمی که متصاعد می‌کرد و چگالی پایینش تا سال ۲۰۱۸ مشاهده نشده بود.
اطلاعات جدید نشان می‌دهند با توجه به مسیر آنتلیا ۲، این کهکشان با راه شیری برخورد کرده و عامل به وجود آمدن موج‌هایی است که در لبه‌های آن مشاهده می‌شوند.
از چپ به راست: ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان راه شیری، آنتلیا ۲
ماده تاریک نوعی از ذرات زیر اتمی است که دانشمندان برای توضیح وزن کهکشان‌ها از آن استفاده می‌کنند. با توجه به نحوه حرکت و تعامل کهکشان‌ها، دانشمندان باور دارند وزن کهکشان‌ها از مقداری که با محاسبه مقدار ماده قابل مشاهده در آن‌ها به دست می آید بیشتر است. آن‌ها تئوری ماده تاریک را خلق کردند تا به وسیله آن منشا این وزن اضافه را توضیح دهند.
اما با وجود تلاش‌های بسیاری که برای پیدا کردن ماده تاریک انجام شده، این ذرات تاکنون مشاهده نشده‌اند. به جای آن دانشمندان از روش‌های دیگری برای پیدا کردن نشانه های ماده تاریک استفاده می‌کنند.
دکتر سوکانیا چاکرابارتی (Sukanya Chakrabarti)، یکی از اعضای تیمی که تحقیقات را انجام داده‌اند٬ می‌گوید: «ما هنوز ماهیت ماده تاریک را نمی‌دانیم، اما با توجه به این که توانسته‌ایم مقدار آن را بدست بیاوریم تنها نکته باقی مانده، نسبت چگالی و شعاع است. اگر آنتلیا ۲ همان کهکشان کوتوله‌ای باشد که پیش‌بینی می‌کردیم، می‌دانیم در چه مداری حرکت می‌کرده است و می‌دانیم که به دیسک کهکشانی نزدیک شده بود. این موضوع محدودیت‌های شدیدی هم برای وزن و هم برای چگالی به وجود می‌آورده است. این یعنی از آنتلیا ۲ می‌توان به عنوان آزمایشگاهی برای مطالعه درباره ماهیت ماده تاریک استفاده کرد.»