یک گام نزدیک‌تر به مریخ؛ یازدهمین پرواز آزمایشی استارشیپ با موفقیت انجام شد
یازدهمین پرواز آزمایشی سامانه استارشیپ که آخرین ماموریت این سامانه در سال ۲۰۲۵ به شمار می‌رود، بامداد سه‌شنبه به وقت ایران از تاسیسات استاربیس شرکت آمریکایی اسپیس‌ایکس در ایالت تگزاس با موفقیت انجام شد. در این پرواز، مرحله نخست سامانه موسوم به سوپرهوی طبق برنامه از مرحله فوقانی جدا شد و به‌صورت کنترل‌شده در خلیج مکزیک فرود آمد.
مرحله فوقانی استارشیپ (Starship) با نام «شیپ ۳۸» (Ship 38) نیز یک ساعت و شش دقیقه پس از پرتاب، پس از انجام موفقیت‌آمیز آزمایش‌های استقرار محموله، روشن‌سازی دوباره موتور و مانور چرخش دینامیکی در زمان فرود، در اقیانوس هند فرود آمد.
شرکت آمریکایی اسپیس‌ایکس قصد داشت عصر دوشنبه ۱۳اکتبر۲۰۲۵ به وقت ساحل شرقی آمریکا (بامداد سه‌شنبه به وقت ایران)، یازدهمین پرواز آزمایشی سامانه غول‌پیکر استارشیپ را انجام دهد. این رویداد به‌صورت زنده از پایگاه استاربیس (Starbase) در جنوب تگزاس پخش شد.
استارشیپ که بزرگ‌ترین و قدرتمندترین سامانه پرتاب ساخته‌شده در تاریخ بشر محسوب می‌شود، از دو بخش اصلی تشکیل شده است: مرحله نخست یا بوستر سوپرهوی و مرحله فوقانی که استارشیپ یا به اختصار «شیپ» نام دارد. هر دو بخش این سامانه به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به‌طور کامل و سریع چندبارمصرف باشند.
شرکت اسپیس‌ایکس باور دارد که ترکیب توان بالای سامانه و قابلیت چندبارمصرفی آن، راه را برای سکونت انسان در سیاره مریخ هموار خواهد کرد؛ هدفی که از سال‌ها پیش ذهن ایلان ماسک (Elon Musk)، بنیان‌گذار و مدیرعامل این شرکت را به خود مشغول کرده است.
اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، پرواز یازدهم شباهت زیادی به ماموریت دهم خواهد داشت. در پرتاب پیشین که در تاریخ ۲۶اوت۲۰۲۵ انجام شد، سوپرهوی حدود شش‌ونیم دقیقه پس از پرتاب در خلیج مکزیک فرود آمد و مرحله فوقانی نیز نزدیک به یک ساعت بعد در اقیانوس هند فرود آبی انجام داد.
در آن ماموریت، استارشیپ توانست یکی از موتورهای رپتور (Raptor) خود را در فضا دوباره روشن کند و مجموعه‌ای شامل هشت نسخه شبیه‌ساز ماهواره‌های پرسرعت استارلینک (Starlink) را در مدار زمین قرار دهد.
اهداف اصلی پرواز یازدهم نیز شامل آزمایش همین مراحل و ارزیابی ترتیب جدید روشن‌سازی موتورهای سوپرهوی در زمان فرود است. اسپیس‌ایکس اعلام کرده است که این آزمایش به جمع‌آوری داده‌هایی کمک می‌کند که مسیر بازگشت آینده استارشیپ به استاربیس را هموار خواهد کرد؛ بازگشتی که در پایان ماموریت‌های آینده با استفاده از بازوهای موسوم به چاپ‌استیک در برج پرتاب انجام خواهد شد.
بوستر به‌کاررفته در این پرواز، پیش‌تر نیز در هشتمین ماموریت استارشیپ در اوایل سال ۲۰۲۵ مورد استفاده قرار گرفته بود. در توضیحات رسمی این مأموریت آمده است: «برای ورود مجدد استارشیپ به جو زمین، برخی از کاشی‌های محافظ حرارتی آن عمدا حذف شده‌اند تا نقاط آسیب‌پذیر بدنه تحت فشار آزمایشی قرار گیرند.»
اسپیس‌ایکس در نظر دارد پس از این پرواز، پرونده ماموریت‌های استارشیپ در سال ۲۰۲۵ را ببندد و ماه‌های آینده را صرف تکمیل نسخه سوم این سامانه کند؛ نسخه‌ای که برای پرتاب‌های مداری و بازیابی طراحی شده و ابعاد بزرگ‌تر و ارتقاهای فنی قابل توجهی خواهد داشت.
این شرکت همچنین قصد دارد از پروازهای آینده، عملیات پرتاب را از سکوی جدید موسوم به سکوی B انجام دهد. این سکو که ساخت آن از دو سال پیش آغاز شده، دارای گودال شعله (Flame Trench) است که گازهای داغ و آتش ناشی از موتورهای مرحله نخست را در لحظه پرتاب به سمت دور از سکو هدایت می‌کند؛ ویژگی‌ای که در طراحی سکوی A وجود نداشت.