وویجر ۱ پس از ۴۶ سال ماموریت، برای همیشه خاموش می‌ شود + (ویدئو)

فضاپیمای وویجر۱، دورترین فضاپیمای ساخته‌شده توسط بشر که در سال۱۹۷۷ پرتاب شد، پس از بیش از چهاردهه فعالیت علمی در ورای مرزهای منظومه‌شمسی و ورود به فضای میان‌ستاره‌ای، به‌تدریج به پایان عمر عملیاتی خود نزدیک می‌شود. انرژی این فضاپیما رو به کاهش است و انتظار می‌رود طی سال‌های آینده ارتباط آن با زمین به‌صورت کامل قطع شود.

منبع انرژی وویجر۱ (Voyager 1) که توسط ژنراتورهای ترموالکتریک رادیوایزوتوپ (RTG) تامین می‌شود، هر سال با کاهش توان ناشی از فروپاشی پلوتونیوم۲۳۸ روبه‌رو است. به دلیل محدودیت انرژی، ناسا ناچار است به‌صورت مرحله‌به‌مرحله ابزارهای علمی کم‌اهمیت‌تر و سامانه‌های گرمایشی این فضاپیما را خاموش کند تا امکان ادامه فعالیت ابزارهای اصلی و سامانه‌های ارتباطی فراهم بماند.

تیم ماموریت وویجر با به‌کارگیری روش‌های مهندسی مختلف، از جمله فعال‌سازی دوباره پیشرانه‌هایی که سال‌ها غیرفعال بودند و استفاده از فرستنده‌های پشتیبان، چندین بار توانسته‌اند ارتباط این فضاپیما را پایدار نگه دارند. با وجود این تلاش‌ها، کاهش تدریجی توان الکتریکی موجب می‌شود که وویجر۱ احتمالا تا حدود سال۲۰۳۰ یا میانه دهه۲۰۳۰ دیگر قادر به حفظ ارتباط با شبکه فضای عمیق (Deep Space Network به اختصار DSN) نباشد.

پس از قطع ارتباط، وویجر۱ بدون امکان ارسال داده، مسیر خود را در فضای میان‌ستاره‌ای ادامه خواهد داد و به عنوان یک پیام‌رسان خاموش، به حرکت در میان ستارگان کهکشان راه‌شیری ادامه می‌دهد.