رونالد برچر، عکاس نجومی کانادایی، تصویری با جزئیات از کهکشان مارپیچی آندرومدا ثبت کرده است که بازوهای مارپیچی، غبارهای اطراف و کهکشان‌های اقماری آن را به‌روشنی نشان می‌دهد.
تصویر ثبت‌شده توسط رونالد برچر (Ronald Brecher)، ساختار گسترده بازوهای مارپیچی آندرومدا (Andromeda) را با عرض حدود ۲۶۰ هزار سال نوری و درخشش ناشی از مناطق فعال تشکیل ستاره‌ها نمایش می‌دهد. همچنین رگه‌های متراکم غبار در اطراف مرکز درخشان این کهکشان قابل مشاهده‌اند. بر اساس داده‌های علمی، در مرکز کهکشان آندرومدا یک سیاه‌چاله کلان‌جرم با جرمی حدود ۱۴۰ میلیون برابر خورشید وجود دارد.
در لبه بالایی قرص کهکشانی آندرومدا، کهکشان اقماری مسیه ۳۲ (Messier 32) به‌صورت گوی درخشانی دیده می‌شود و در بخش پایینی تصویر نیز کهکشان بیضوی مسیه ۱۱۰ (Messier 110) قرار دارد که تخمین زده می‌شود میزبان حدود ۱۰ میلیارد ستاره باشد.
برچر این تصویر را طی ۳۸ ساعت رصد در فاصله زمانی بین ۱۷اوت تا ۲سپتامبر۲۰۲۵ از شهر گوئلف در کشور کانادا و با استفاده از تلسکوپ اسکای‌واچر اسپریت ۷۰ ای‌دی‌ایکس (Sky-Watcher Esprit 70 EDX) به همراه دوربین کیواچ‌وای ۳۶۷سی پرو (QHY367C Pro) و تجهیزات جانبی آن ثبت کرده است.
توضیح برچر درباره این تجربه عکاسی
برچر می‌نویسد: «هر زمان به این کهکشان که اغلب با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است نگاه می‌کنم، به این فکر می‌کنم که نوری که اکنون به چشم من می‌رسد، سفر خود را پیش از تکامل انسان‌ها بر روی زمین آغاز کرده است. این موضوع واقعا جالب است.»
کهکشان آندرومدا را می‌توان در شب‌های اواخر سپتامبر و پس از غروب آفتاب، در حدود ۱۰ درجه بالاتر از سمت چپ ستاره میراک (Mirach) که درخشان‌ترین ستاره صورت فلکی آندرومدا است، مشاهده کرد. طول مشت گره‌کرده در امتداد بازو تقریبا معادل همین فاصله در آسمان است.
تا مدت‌های طولانی، بسیاری از ستاره‌شناسان باور داشتند که کهکشان آندرومدا در حدود چهار میلیارد سال آینده با کهکشان راه شیری ادغام خواهد شد. با این حال، پژوهش‌های اخیر احتمال این رویداد را مورد تردید قرار داده‌اند و سناریوهای دیگری برای آینده تعامل این دو کهکشان مطرح شده است.