یک فیزیکدان برزیلی با رویکردی متفاوت به ساختار سیاه‌چاله‌ها، نظریه غالب درباره پیدایش جهان که حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش با یک انفجار بزرگ آغاز شده را زیر سوال برده است؛ طبق این فرضیه جدید، جهان احتمالا از تشکیل یک سیاه‌چاله بزرگ‌تر در جهانی دیگر جهش کرده باشد که بیگ‌بنگ در داخل آن رخ داده است.
بازنگری اساسی در درک ما از کیهان و آغاز آن
بحث‌هایی در مورد احتمال وجود یک چرخه بی‌پایان انبساط و انقباض نیز وجود دارد؛ به عبارت دیگر، جهان احتمالا همواره در حال تغییر بوده و نه لزوما از یک نقطه خاص شروع شده باشد، بلکه فضا در حال گسترش بوده و ماده را با خود حمل می‌کند.
بر اساس نظریه مهبانگ، جهان از یک تکینگی آغاز شد، نقطه‌ای با چگالی و گرانش بی‌نهایت که در آن زمان و فضا بی‌معنی بودند؛ به عبارت دیگر، مهبانگ نه در زمان و نه در فضا رخ نداد. این نظریه، گسترش جهان از یک حالت اولیه با چگالی و دمای بسیار بالا را توصیف می‌کند، اما طبق نظریه جدید، قبل از مهبانگ، یک تکینگی اولیه وجود داشته که جهان را به عنوان یک پیوستار سیال، یعنی فضا-زمان، توصیف می‌کند.
این نظریه با شواهد قوی پشتیبانی می‌شود، یکی از مهم‌ترین شواهد، انبساط پیوسته جهان است که کهکشان‌های دورتر با سرعت بیشتری از ما دور می‌شوند؛ این نشان می‌دهد که خود فضا در حال انبساط است، نه فقط اجرام در حال حرکت در فضا؛ این مشاهدات که براساس قانون هابل است، به عنوان پایه اصلی برای اثبات انبساط جهان در نظر گرفته می‌شود.
جولیانو سزار سیلوا نوز از دانشگاه کامپیناس برزیل، می‌گوید: «این مدل کیهانی، بر اساس همین نوع سیاه‌چاله‌ها بنا شده تا هم سیاه‌چاله‌ها و هم منشا کیهان را بدون نیاز به تکینگی توضیح دهد، البته این فرضیه فعلا در حد تئوری است.» او می‌افزاید: «امروز هیچ شاهد تجربی برای مدل‌های کیهان‌شناسی جهشی نداریم؛ همان‌طور که برای وجود یک تکینگی اولیه نیز مدرک مستقیمی وجود ندارد.»
نکته جالب دیگر، احتمال یافتن ردپاهای فازهای پیشین جهان است. سیلوا نوز می‌گوید: «اگر جهان واقعا بی‌نهایت باشد، شاید هنوز بتوان بقایای انقباض‌ها و انبساط‌های پیشین را پیدا کرد.» شایان ذکر است که است امواج گرانشی ــ که موج‌هایی در بافت فضا-زمان هستند ــ نخستین‌بار در سال ۲۰۱۵ به‌طور مستقیم ثبت شدند.
با این حال، همه دانشمندان با این مدل همراه نیستند. گونسالو المو، اخترفیزیک‌دان، می‌گوید: «این مدل از نظر ریاضی قابل‌طرح است، اما امکان دارد با برخی مشاهدات پذیرفته‌شده ناسازگار باشد. اجرای چنین مدلی مستلزم حرکت از جهانی همگن به جهانی ناهمگن است؛ در حالی که شواهد موجود از CMB نشان می‌دهند که جهان اولیه به‌شدت همگن بوده است.»
از همین رو، مشخص نیست چگونه مدلی ناهمگن می‌تواند به جهانی همگن همچون آنچه امروز مشاهده می‌کنیم، منتهی شود. با این وجود، المو تاکید می‌کند: «نمی‌توان احتمال درست‌بودن یکی دیگر از مدل‌های جهشی را در آینده رد کرد. علم، به‌ویژه در حوزه کیهان‌شناسی، هنوز مسیرهای ناشناخته زیادی پیش‌رو دارد.»