براساس مطالعات جدید، دانشمندان هشدار داده‌اند سیارک‌هایی که به دور سیاره زهره می‌چرخند، می‌توانند تهدیدی جدی برای زمین باشند؛ کنگره آمریکا دو دهه پیش از ناسا خواست تا ۹۰ درصد از سیارک‌های نزدیک به زمین که تهدیدی برای آن محسوب می‌شوند را شناسایی کند؛ از آن زمان، ناسا در یافتن این سیارک‌ها که در فاصله ۱/۳ واحد نجومی از زمین قرار دارند، پیشرفت‌هایی داشته، اما کشف سیارک‌های زهره به دلیل موقعیت‌شان، یک چالش جدید و مهم محسوب می‌شود.
والریو کاروبا (Valerio Carruba)، از دانشگاه سائوپائولو (São Paolo) در برزیل می‌گوید: «در حال حاضر ۲۰ سیارک هم‌مدار با زهره شناسایی شده‌اند. وضعیت هم‌مداری، این سیارک‌ها را از نزدیک شدن به زهره محافظت می‌کند، اما از برخورد آنها با زمین جلوگیری نمی‌کند.»
آیا این سیارک‌ها تهدیدی برای برخورد با زمین هستند؟
آنها می‌گویند: «هدف اصلی ما از این بررسی‌ها، ارزیابی تهدید بالقوه‌ای است که سیارک‌های کشف نشده در مدار ونوس می‌توانند برای زمین ایجاد کنند؛ علاوه بر این هدف دیگر، بررسی قابلیت رصد این سیارک‌ها از طریق رصدخانه‌های زمینی و فضایی است.»
از میان ۲۰ سیارک شناخته شده، فقط یکی از آنها خروج از مرکز مداری کمتر از ۰.۳۸ دارد. این موضوع منطقی است؛ زیرا سیارک‌هایی که مدار پهن‌تری دارند، به زمین نزدیک‌تر می‌شوند و راحت‌تر قابل شناسایی هستند؛بنابراین، شناسایی این سیارک احتمالا نتیجه یک انحراف مشاهداتی است. این بدان معناست که احتمالا تعداد بسیار بیشتری از این سیارک‌ها با خروج از مرکز مداری کمتر وجود داشته باشند که تشخیص آنها بسیار دشوار است.
سپس آنها بررسی کردند که آیا این سیارک‌ها از زمین قابل مشاهده هستند یا خیر. آنها دریافتند که این اجرام به دلیل نور خیره‌کننده خورشید، فقط به صورت دوره‌ای قابل مشاهده هستند. این پنجره‌های رصدی بیشتر زمانی رخ می‌دهند که اجرام در نزدیک‌ترین فاصله خود به زمین قرار دارند. نویسندگان ادامه می‌دهند: «ترکیب محدودیت‌های ارتفاع و محدودیت‌های طول جغرافیایی خورشیدی (Solar Elongation Limitations)، مشاهدات ما را به دوره‌های خاصی در طول سال محدود می‌کند.»
طول جغرافیایی خورشیدی به معنای فاصله زاویه‌ای بین یکی از این سیارک‌ها و خورشید است که از زمین اندازه‌گیری می‌شود. این مطالعه نشان می‌دهد که تشخیص این سیارک‌های خطرناک از زمین چقدر دشوار است.
پژوهشگران می‌گویند: «با این حال، مشاهداتی که از مدار زهره و در جهت مخالف خورشید انجام می‌شوند، می‌توانند تشخیص این اجرام را افزایش دهند. سیارک‌هایی در فضا وجود دارند که احتمال برخورد آنها با زمین قابل توجه است. برخی از آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که می‌توانند شهرها را نابود کنند. این انرژی هزاران برابر قوی‌تر از بمب‌های اتمی است که در جنگ جهانی دوم منفجر شدند.» دانشمندان نتیجه گرفتند که در میان این سیارک‌ها، سیارک‌های هم‌مدار زهره با خروج از مرکز کم، به دلیل دشواری در تشخیص و ردیابی آنها از زمین، یک چالش منحصر به فرد ایجاد می‌کنند.
رصدخانه ورا روبین (The Vera Rubin) می‌تواند در طول عملیات نقشه‌برداری منظم خود، بسیاری از سیارک‌ها را شناسایی کند. با این حال، یافتن سیارک‌های بالقوه خطرناکی که در مداری مشترک با زهره به دور خورشید می‌چرخند، ممکن است تلاش ویژه‌ای را طلب کند. پژوهشگران خاطر نشان می‌کنند: «در حالی که نقشه‌برداری‌هایی مانند نقشه‌برداری‌های رصدخانه ورا روبین ممکن است بتوانند برخی از این سیارک‌ها را در آینده نزدیک شناسایی کنند، ما معتقدیم که تنها یک کمپین رصدی اختصاصی از یک ماموریت فضایی در نزدیکی زهره می‌تواند تمام سیارک‌های بالقوه خطرناک که در دید نیستند را در میان سیارک‌های هم‌مدار زهره نقشه‌برداری و کشف کند.»