نخستین شواهد قوی از وجود سیاره‌ای در مدار قطبی به دور یک جفت ستاره
توماس بیکرافت، پژوهشگر دانشگاه بیرمنگام، توضیح می‌دهد: «مدار کوتوله‌های قهوه‌ای بیضوی و کشیده است و آنچه دانشمندان کشف کرده‌اند، این است که این بیضی جابه‌جا می‌شود؛ این تغییر در جهت‌گیری درطول زمان به دلیل حرکت تقدیمی مدارهای بیضوی است که در اثر نیروهای گرانشی ناشی از هم‌نشینی یا تاثیرات سیاره‌ای ایجاد می‌شود.»
پدیده شناخته‌شده حرکت تقدیمی اجرام آسمانی، پیش‌تر در مورد سیاره عطارد مشاهده شده بود و در اوایل قرن بیستم به‌عنوان آزمونی برای نظریه نسبیت عام پیشنهاد شد. در مورد عطارد، این تقدیم مثبت است، یعنی در جهت مدار، اما در مورد کوتوله‌های قهوه‌ای، تقدیم منفی است، یعنی در جهت مخالف مدار. این تفاوت در جهت تقدیم می‌تواند به دلیل تفاوت در ویژگی‌های فیزیکی این اجرام آسمانی باشد، مانند جرم، سرعت چرخش و میدان گرانشی.
در حالت معمول، حرکت تقدیمی مثبت می‌تواند ناشی از وجود جرمی دیگر در همان صفحه‌ی مداری باشد، اما اگر جرم مورد نظر دارای مداری به‌شدت ناهم‌تراز یا حتی عمود باشد، باعث حرکت تقدیمی منفی می‌شود. این پدیده می‌تواند نشان‌دهنده وجود یک سیاره دیگر باشد که هنوز کشف نشده است.
اما اگر چنین سیاره واقعا وجود داشته باشد، چگونه در مدار قطبی قرار گرفته است؟ احتمال می‌رود که قرص‌های سیاره‌زایی در این چینش خاص شکل گرفته باشند؛ به‌ویژه اگر سیاره بزرگ باشد. کوتوله‌های قهوه‌ای مورد بحث ۳۵ برابر مشتری جرم دارند؛ درنتیجه سیاره احتمالی نیز احتمالا یک غول گازی است. در سناریویی دیگر، سیاره‌ای کوچکتر احتمال دارد از مداری نسبتا ناهماهنگ به مرور زمان به مدار قطبی مهاجرت کرده باشد؛ به‌ویژه اگر کوتوله قهوه‌ای سوم که هنوز کشف نشده در آن منظومه وجود داشته باشد.