آزمایش نظریه انیشتین در ایستگاه فضایی بین‌المللی
آژانس فضایی اروپا، آزمایش بسیار دقیق مجموعه ساعت اتمی در فضا را به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب کرده است. هدف از این آزمایش که با دقت بی‌سابقه‌ای زمان را اندازه‌گیری می‌کند، تایید چگونگی خم، کند و کشیده شدن زمان تحت شرایط مختلف کیهانی است. آزمایش ساعت اتمی در فضا به دنبال پاسخ دادن به سوالات اساسی فیزیک است و با اندازه‌گیری زمان با دقت بالا، می‌تواند درک ما از گرانش و نظریه نسبیت را بهبود بخشد؛ همچنین این آزمایش می‌تواند به ایجاد یک شبکه همگام‌سازی بسیار دقیق بین ساعت‌های اتمی زمینی کمک کند.
زمان در مدار واگرا می‌شود
دقیق‌ترین ساعت‌های ساخته شده تا کنون، ساعت‌های نوری هستند که دقت بسیار بالایی دارند. اگرچه ساعت اتمی فضایی به دقت آنها نمی‌رسد، اما همچنان در سامانه‌های ماهواره‌ای یک پیشرفت بزرگ محسوب می‌شود و در زمینه زمان‌سنجی بی‌نظیر است.
ساعت‌هایی که فیزیک را به چالش می‌کشند
دو ساعت مذکور که در کنار هم قرار دارند، از چنان دقتی برخوردارند که تنها یک ثانیه در هر ۳۰۰ میلیون سال خطا دارند. این سامانه بر روی ماژول کلمبوس ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شده و با استفاده از بازوی رباتیک ایستگاه، با دقت جایگذاری شده است. این ساعت‌ها از دقیق‌ترین ساعت‌های جهان به شمار می‌روند و برای تحقیقات دقیق در زمینه فیزیک و اندازه‌گیری زمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. دقت بی‌نظیر آنها امکان بررسی پدیده‌های فیزیکی با دقت بسیار بالا را فراهم می‌کند.
توماس پیگنیر (Thomas Peignier)، مهندس اصلی ساعت اتمی فضایی، می‌گوید: «این ساعت اتمی دستگاه بسیار حساسی است که از زیرسامانه‌های پیچیده و به هم پیوسته ساخته شده که باید با هماهنگی کار کنند، البته گروه با چالش‌های زیادی روبرو شد و مجبور شد راه‌حل‌های هوشمندانه‌ای ابداع کند.»
به گفته پیگنیر، برای جلوگیری از آسیب دیدن ساعت‌ها در معرض میدان‌های مغناطیسی، قبل از انتقال آنها به هر نقطه‌ای، بررسی‌های مغناطیسی انجام داده شد، از تجهیزات ویژه برای محافظت از آنها در طول آزمایش استفاده و تمام ابزارها، دستگاه‌های الکترونیکی و قطعات فلزی تا مهره‌ها و پیچ‌ها بررسی و در صورت لزوم قبل از نزدیک شدن به ساعت‌های اتمی، مغناطیس‌زدایی می‌شوند.