جنگ واقعی با سلاح لیزری فضایی

امروزه هزاران ماهواره در فاصله‌ای بین ۳۱۰ تا ۲۲ هزار مایلی بالای زمین در حال گردش هستند. این ماهواره‌ها نقش حیاتی در ارتباطات نظامی و تجاری، از ناوبری گرفته تا هشدار موشکی، ایفا می‌کنند. اختلال در عملکرد یک ماهواره می‌تواند عملیات‌های حیاتی را مختل کند که نشان‌دهنده اهمیت راهبردی آن‌ها در دنیای امروز است.

ماهواره‌ها در حال حاضر عمدتا از امواج رادیویی کندتر برای ارتباطات استفاده می‌کنند که به دلیل استفاده گسترده، مستعد تداخل و ازدحام هستند، اما لیزرهای ارتباطی با پهنای باند بالا، امنیت بیشتر و ظرفیت انتقال داده بسیار بالاتری را ارائه می‌دهند؛ این فناوری نه تنها برای ارتباطات نظامی و هماهنگی عملیات، بلکه برای ارتباطات اینترنتی جهانی و حتی اکتشافات فضایی عمیق نیز می‌تواند مفید باشد.

علاوه بر توسعه ارتباطات، دارپا (DARPA) در حال توسعه سامانه‌های لیزری پرانرژی برای دفاع است. دو پروژه اصلی در این زمینه عبارتند از: سامانه‌های دفاعی لیزر پرانرژی (HELLADS) که هدف آن نصب سلاح‌های لیزری بر روی هواپیماها و وسایل نقلیه زمینی برای مقابله با موشک‌ها و توپخانه دشمن است و برنامه فناوری لیزر ماژولار کارآمد (MELT) که به افزایش بهره‌وری و توان خروجی لیزرها در یک سامانه‌ فشرده و مقیاس‌پذیر تمرکز دارد.

لیزرها با سرعت نور حرکت می‌کنند و به همین دلیل بسیار سریعتر از موشک‌ها و سایر تسلیحات سنتی هستند. آن‌ها نیازی به مهمات فیزیکی ندارند که این امر هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهد؛ علاوه بر این، برخلاف موشک‌ها، سلاح‌های لیزری هدف را بدون ایجاد زباله‌های فضایی از کار می‌اندازند. مزایای دیگر شامل دقت بالا و قابلیت استفاده مجدد است که سلاح‌های لیزری را به یک گزینه جذاب برای دفاع و حمله تبدیل می‌کند.

تمرکز کنونی دارپا بر ارتباطات لیزری نشان‌دهنده تغییری از کاربردهای نظامی فوری به سمت توسعه زیرساخت‌های بلندمدت است. این رویکرد، به دلیل توان بالقوه تخریبی سلاح‌های لیزری و تاثیرات غیرقابل پیش‌بینی آن‌ها بر میدان‌های نبرد مدرن، اتخاذ شده است. به نظر می‌رسد که لیزرهای فضایی بیشتر به بهبود فناوری‌های ارتباطی اختصاص داشته باشند تا درگیری‌های نظامی.