آیا قمر انسلادوس شواهدی از زندگی فضایی را پنهان کرده است؟
مطالعه جدیدی که بر روی قمر یخی زحل «انسلادوس» متمرکز شده، نشان می‌دهد که فیزیک اقیانوس‌ها در محیط‌های خارج از زمین می‌تواند شناسایی شواهد حیات را با چالش‌هایی مواجه کند؛ طبق این پژوهش، اقیانوس این قمر یخی لایه‌های مجزایی دارد که انتقال مواد از کف اقیانوس به سطح را به تاخیر می‌اندازد؛ این عملکرد نشانگر آن است که احتمالا حیات فضایی در عمق این اقیانوس‌ها وجود داشته باشد، اما شناسایی آن بدون پیشرفت در فناوری‌های نوین، دشوار است.
بررسی اقیانوس‌ها قمر یخی زحل
این تحقیق تاکید می‌کند که مواد موثر بر حیات، از جمله ترکیبات شیمیایی، میکروارگانیسم‌ها و مواد آلی، هنگام حرکت در لایه‌های اقیانوس احتمال دارد دچار تجزیه یا تغییر شوند؛ این امر باعث می‌شود که تشخیص این مواد برای فضاپیماها هنگام رسیدن به سطح، بسیار دشوار گردد و این یک چالش جدی برای محققان در جستجوی حیات خارج از زمین محسوب می‌شود.
فلین ایمز (Flin Ames)، کارشناس قمرهای یخی در دانشگاه ریدینگ (University of Reading)، بیان می‌کند: «فرض کنید که شما سعی دارید حیات را در اعماق اقیانوس‌های زمین با نمونه‌برداری از آب‌های سطحی شناسایی کنید.»
ایمز و تیم تحقیقاتی‌اش متوجه شدند که اقیانوس انسلادوس (Enceladus) ممکن است به گونه‌ای رفتار کند که اختلاط عمودی در آن به وجود آید، مشابه رفتار نفت و آب در یک ظرف. ایمز توضیح می‌دهد: «این موانع طبیعی احتمال دارد ذرات و شواهد حیات شیمیایی را برای صدها تا چند صد هزار سال در عمق خود نگه دارند.» با ادامه جستجو برای حیات لازم است که دانشمندان هنگام نمونه‌برداری از آب‌های سطحی انسلادوس در ماموریت‌های فضایی آینده، احتیاط کنند.
ناسا در حال حاضر در حال توسعه پروژه (Exoplanet Life Explorer به اختصار EELS) در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (Jet Propulsion Laboratory به اختصار JPL) وابسته به موسسه فناوری کالیفرنیا (California Institute of Technology به اختصار Caltech) است؛ هدف این پروژه ارسال یک ربات مار شکل به انسلادوس برای جست‌وجوی حیات و بررسی سامانه‌های هواکش این قمر یخی کوچک می‌باشد. دانشمندان بر این باورند که این روزنه‌ها ممکن است محل زندگی میکروارگانیسم‌هایی مانند باکتری‌ها، جلبک‌ها یا حتی قارچ‌ها باشند.