ارسال انرژی خورشیدی از فضا به ایسلند تا سال ۲۰۳۰
مقامات ایسلند برنامه دارند تا با همکاری یک استارتاپ بریتانیایی، انرژی خورشیدی مبتنی بر فضا را تا سال ۲۰۳۰ به این کشور منتقل کنند؛ این پروژه می‌تواند ایسلند را به اولین کشوری تبدیل کند که از کارخانه انرژی خورشیدی فضایی برق دریافت می‌کند؛ این پروژه نمایشی ۳۰ مگاواتی قرار است تا سال ۲۰۳۰ اجرایی شود.
انرژی خورشیدی منبعی تجدیدپذیر و پاک است، اما یکی از مشکلات عمده آن این است که خورشید همیشه نمی‌تابد. برای حل این مشکل از دهه ۱۹۷۰، پیشنهاد شده که پنل‌های خورشیدی به مدار زمین انتقال یابند. با قرار گرفتن یک نیروگاه خورشیدی در ارتفاع ۳۵.۷۸۶ کیلومتری، این امکان وجود دارد که نور خورشید تقریبا به طور مداوم به زمین منتقل شود.
نور خورشید با استفاده از آرایه‌های وسیعی از صفحات خورشیدی فتوولتائیک (Solar Photovoltaic) می‌تواند به برق و سپس به امواج ریزموج تبدیل شده تا به زمین ارسال شود.
پنل‌های خورشیدی فتوولتائیک (PV) شامل چندین سلول فتوولتائیک هستند که به عنوان سلول‌های خورشیدی نیز شناخته می‌شوند و به طور مستقیم نور را به برق تبدیل می‌کنند.
چالش‌های فنی پنل‌های خورشیدی در فضا
در زمین، آرایه‌های کوچکی از گیرنده‌ها می‌توانند امواج ریزموج را دوباره به برق تبدیل و به شبکه تغذیه کنند و از نظر تئوری اگر این گیرنده‌ها به اندازه کافی بزرگ باشند، تنها سه مورد از آن‌ها می‌توانند تمام نیروی مورد نیاز زمین را تامین کنند.
این استدلال که دریافت‌کننده‌های انرژی در حیطه فضایی می‌توانند به عنوان یک نیروگاه انرژی تجدیدپذیر عمل کنند، به دلایل فنی و مهندسی با چالش‌های زیادی روبه‌رو است.
چنین گیرنده‌هایی در مدار زمین باید مساحت زیادی داشته باشند و آنتن بسیار بزرگی را نیز می‌طلبد که حتی با سبک‌ترین ساخت و ساز و ارزان‌ترین هزینه‌های قابل پیش‌بینی، هزینه چنین نیروگاه مداری نجومی خواهد بود و نیز به یک زیرساخت تولید در فضا برای پشتیبانی نیاز دارند؛ به گفته ناسا، پروژه‌های انرژی خورشیدی فضایی بین ۱۲ تا ۸۰ برابر انرژی‌های تجدیدپذیر مبتنی بر زمین هزینه دارد.
این کار همچنین به معنای توسعه یک فناوری است تا بتواند به طور مستقل با حداقل مداخله انسانی برای حداقل ۳۰ سال کار کند که حتی در این صورت نیز چالش‌های جدی از جمله نیاز به نظارت و نگهداری مداوم را به همراه دارد.
علاوه بر این، نیروگاه‌هایی که براساس پنل‌های خورشیدی کار می‌کنند، به دلیل کارایی کمتر نسبت به برخی دیگر از منابع انرژی ممکن است با مشکل مواجه شوند. روش‌های جدید مانند مدل‌های یادگیری ماشین می‌توانند به بهبود نظارت و کاهش هزینه‌های نگهداری در این سامانه‌ها کمک کنند.
البته این چالش‌ها مانع از آزمایش این موضوع در مدار زمین نشده و به نظر می‌رسد استارت‌آپ بریتانیایی اسپیس سولار (Space Solar) به اندازه کافی مطمئن است که می‌تواند یک نیروگاه نمایشی را به عنوان بخشی از یک سرمایه‌گذاری تجاری با ایسلند راه‌اندازی کند.
شرکت اسپیس سولار ادعا می‌کند که تا سال ۲۰۳۶ می‌تواند نیروگاه خود را به ظرفیت گیگاوات افزایش دهد و در حال جستجوی مکان‌های استقرار گیرنده‌های اضافی در ایسلند، کانادا و شمال ژاپن است.
مارتین سولتائو (Martin Soltau)، یکی از مدیران شرکت اسپیس سولار، می‌گوید: «انرژی خورشیدی فضایی مزایای منحصر به فردی دارد، از جمله هزینه‌های انرژی رقابتی و دسترسی ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته. این نوع انرژی می‌تواند به تامین امنیت انرژی در سطح جهانی کمک کند.»
وی در ادامه بیان می‌کند: «شناخت شرکت ایسلندی ریکیاویک انرژی (Reykjavik Energy)، از ظرفیت انرژی خورشیدی مبتنی بر فضا برای هدایت انتقال انرژی هیجان‌انگیز است و ما در حال برنامه‌ریزی برای همکاری با هم برای آینده‌ای پایدار در ایسلند هستیم.»