ردیابی جنگنده‌های پنهان‌کار با رادار ماهواره‌ای چینی
یک رادار جدید که توسط دانشمندان چینی در حال توسعه است، می‌تواند با استفاده از سیگنال‌های سامانه ناوبری بیدو، جنگنده‌های پنهان‌کار F-22 ایالات متحده را شناسایی و ردیابی کند. این رادار با استفاده از یک آنتن دریافت ساده، هزینه کمی دارد و می‌تواند در هر نقطه‌ای در سطح زمین مستقر شود؛ همچنین به دلیل این که این رادار، سیگنال آشکارساز موقعیتش را ارسال نمی‌کند، می‌تواند به صورت مخفیانه عمل کند.
به گزارش تکچاینا، در صورتی که سامانه بیدو (BeiDou) مختل یا مسدود شود، این رادار می‌تواند به باندهای فرکانسی دیگری مانند GPS، سامانه گالیله (Galileo) اروپا و گلوناس (GLONASS) روسیه تغییر کند تا عملیات بدون وقفه‌ای را تضمین کند. از تصویر جنگنده F-22 به عنوان هدف فرضی رادار استفاده شده و انتظار می‌رود این فناوری بتواند به شناسایی سایر هواپیماهای پنهان‌کار مانند F-35 نیز کمک کند.
روش‌های نوین چین در حوزه شناسایی هواپیماهای پنهان‌کار
چین به تازگی فناوری راداری جدیدی را توسعه داده که می‌تواند ردیابی هواپیماهای پنهان‌کار را به کشورهای کوچکتر مانند یمن، سوریه و لبنان نیز امکان‌پذیر کند. این سامانه بر پایه ماهواره‌های بیدو عمل می‌کند و به گفته محققان چین، به طرز موثری برای شناسایی و هدف‌گیری هواپیماهای پنهان‌کار، از جمله F-22 به کار می‌رود؛ این پیشرفت می‌تواند توازن قدرت را در مناطق معین تغییر دهد و به کشورهای کوچکتر این امکان را بدهد که در برابر تهدیدات هوایی بهتر عمل کنند.
تعداد ماهواره‌های سامانه بیدو دو برابر GPS است و زمانی که سیگنال‌های این سامانه با یک هواپیمای پنهان‌کار برخورد می‌کنند، امواج شکسته شده و پژواک‌های خاصی ایجاد می‌کنند. دانشمندان می‌توانند این اکوها را تحلیل کنند تا به شناسایی نوع هدف و موقعیت آن بپردازند. سیگنال‌های ناوبری ماهواره‌ای به دلیل پوشش جهانی، انتقال پایدار و زمان‌بندی دقیق، منبع مناسبی برای شناسایی اهداف کوچک و ضعیف به شمار می‌آیند.
سیگنال‌های منعکس شده از هواپیماهای پنهان‌کار بسیار ضعیف هستند و همچنین ممکن است این سیگنال‌ها با اشیای دیگر مانند ساختمان‌ها و درختان برخورد کنند و اختلال ایجاد کنند.
در همین راستا یک روش جدید به نام تشخیص کور (Blind Detection) معرفی کرده‌اند که امکان شناسایی هواپیماهای پنهان‌کار را با استفاده از یک کانال ساده فراهم می‌کند و به هیچ آنتن مرجع نیازی ندارد؛ این روش در مقایسه با روش‌های سنتی که نیاز به دو آنتن کانالی داشتند، هزینه و پیچیدگی کمتری دارد و می‌تواند سیگنال‌های ضعیف بازتابیده شده از هواپیماهای پنهان‌کار را به خوبی شناسایی کند.
این طراحی به طرز قابل توجهی هزینه توسعه رادار را کاهش می‌دهد، همچنین ساختاری ساده‌تر دارد و در برابر جنگ الکترونیکی دشمن در زمان جنگ مقاوم‌تر است. این پیشرفت به لطف الگوریتمی که در سال ۱۹۹۱ توسط گوران زیوانوویچ (Goran Zivanovic)، دانشمند صربستانی، برای شناسایی فرکانس‌های چرخه‌ای پنهان در سیگنال‌های الکترومغناطیسی ارائه شد. تیم چینی این الگوریتم را بهبود بخشیده و قادر به شناسایی سیگنال‌های اهداف پنهان شده‌اند.