سطح سیاره مریخ به دلیل نداشتن لایه اوزون و میدان مغناطیسی، سرد و بیابانی است؛ بنابراین تابش اشعه ماورا بنفش از خورشید در مریخ ۳۰ درصد قوی‌تر از زمین است که این مقدار اشعه برای استریل کردن سنگ‌های قرمز کافی است.
مریخ در میلیاردها سال پیش دارای آب و هوای مناسب و شرایطی مشابه زمین بود که می‌توانست میزبان زندگی باشد. شواهد نشان می‌دهد که در آن زمان بر روی سطح مریخ رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و حتی اقیانوس‌ها وجود داشته است. با خشک شدن این زیستگاه‌ها، هر گونه حیات تکامل یافته ممکن است به زیر سطح زمین پناه برده باشد، جایی که هنوز منابع و مواد مغذی کافی وجود دارد.
دانشمندان موسسه فناوری کالیفرنیا یا کلتک (California Institute of Technology به اختصار Caltech) آمریکا، محل کمربند حیات بالقوه برای میکروب‌های زیر سطح مریخ را محاسبه کرده‌اند که شرایط مناسب برای بقا و زندگی وجود دارد؛ برای مثال، موقعیت زمین که در وسط کمربند حیات اطراف خورشید قرار دارد، جایی که دما نه خیلی بالاست نه خیلی پایین، پس آب مایع می‌تواند روی سطح بماند.
کمربند حیات مریخ
کمربند حیات برای میکروب‌های فتوسنتزی در مریخ، زیر میزان معینی یخ قرار دارد؛ اگر لایه یخ رویی خیلی نازک باشد، تابش‌های فرابنفش قدرتمند میکروب‌ها را از بین می‌برد و اگر لایه یخ خیلی ضخیم باشد، نور مرئی کافی برای تغذیه آن‌ها وجود ندارد؛ لذا یک لایه یخ مناسب می‌تواند به محافظت از این میکروب‌ها در برابر تابش مضر کمک کرده و در عین حال نور کافی برای فتوسنتز فراهم کند.
دانشمندان کلتک عمق این کمربند را براساس میزان گرد و غبار و ساختار یخ محاسبه کردند. اگر محتوای غبار یخ به ۱ درصد برسد، یخ به اندازه کافی شفاف نخواهد بود، اما در یخی که حاوی ۰.۰۱ تا ۰.۱ درصد غبار باشد، میکروب‌ها می‌توانند در عمق ۵ تا ۳۸ سانتی‌متری زنده بمانند. اگر یخ حتی تمیزتر باشد، ناحیه ممکن برای حیات در مریخ ممکن است به عمق ۲.۱۵ تا ۳.۱ متر گسترش یابد.
همچنان آب مایع یک منبع ضروری برای بقای این نوع حیات است و ذرات غبار درون یخ گهگاه تکه‌های کوچکی از یخ را ذوب می‌کنند که نیاز میکروب‌ها را جواب می‌دهد. این فرآیند در نزدیکی قطب‌های مریخ امکان‌پذیر نیست، اما ممکن است در یخ سایر قسمت‌های سیاره وجود داشته باشد. این فرآیند در نزدیکی قطب‌های مریخ ممکن نیست، اما در یخ‌های باقی نقاط سیاره ممکن است وجود داشته باشد.