کشف متون پنهان در کتاب‌های نجوم متعلق به عصر رنسانس
به تازگی دو کتاب نجومی قدیمی به موسسه فناوری روچستر نیویورک اهدا شده که در پس مطالب کتاب اهدایی، متن قدیمی‌تری نهفته است. در عصر رنسانس، برای صرفه‌جویی در هزینه‌‌ها از کاغذهای پوستی گران‌قیمتی که در کتاب استفاده می‌شد، چندین بار استفاده می‌کردند؛ دانشمندان و کارشناسان نجوم درباره محتوای پنهان سرنخ‌هایی به دست آورده‌اند که هنوز منتشر نشده است.
یکی از این آثار به قلم یوهانس دوساکروبوسکو (Johannes de Sacrobosco)، دانشمند و ستاره‌شناس انگلیسی قرن سیزدهم میلادی و کتاب اهدایی دیگر، اثر معروفی از نیکلاس کوپرنیک (Nicholas Copernicus)، ستاره‌شناس لهستانی است.
مدل‌های متعددی از شکل منظومه شمسی
کوپرنیک صدها سال قبل از ساخت تلسکوپ، در قرن پانزدهم میلادی با معادلات ریاضی و مشاهداتش از آسمان اعلام کرد که خورشید بی‌حرکت در مرکز کیهان و زمین و سایر سیاره‌ها در مدارهای دایره‌ای به دور آن در منظومه شمسی قرار دارند؛ البته فرضیه او دال بر اینکه خورشید در مرکز جهان قرار دارد بعدها با پیشرفت فناوری و محاسبات ریاضی رد شد.
در کتاب ساکروبوسکو، با عنوان دو اسفائرا موندی (De sphaera mundi)، براساس مدلی که ۱۲ قرن پیش توسط کلودیوس بطلمیوس (Claudius Ptolemy)، ستاره‌شناس اسکندریایی پیشنهاد شده بود، زمین در مرکز جهان قرار دارد و با نظریه کوپرنیک در تناقض است.
در قرون وسطی، مدل‌های متعددی از شکل منظومه شمسی پیشنهاد شده بود؛ مانند نظریه آریستارخوس (Aristarchus)، ستاره‌شناس و ریاضیدان یونان باستان که به اولین مدل خورشید در مرکز جهان اعتقاد داشت و طبق آن زمین سالی یک بار به دور خورشید و یک بار در روز حول محور خود می‌چرخد.
براساس فرضیه مارتیانوس کاپلا (Martianus Capella) حقوقدان و نثرنویس لاتین قرن پنجم، زمین در مرکز جهان است؛ همچنین افلاطون (Plato) و اودوکسوس (Eudoxus) از منجمان یونان باستان چون می‌دانستند که سیاره‌ها عطارد (Mercury) و زهره (Venus) نزدیک به خورشید واقعند.
این کتب قدیمی اهدایی نشان می‌دهد که چگونه علم نجوم در دوره رنسانس به سرعت تغییر کرد؛ به گفته مقامات، دانشجویان رشته علوم تصویربرداری از دانشگاه موسسه فناوری روچستر (Rochester Institute of Technology به اختصار RIT) آمریکا، در تلاشند تا کلمات پاک شده را رمزگشایی کنند.