ناسا برای اولین بار در جهان ستاره میسازد و به فضا میفرستد
ناسا در تازهترین ماموریت فضایی خود با نام لندولت، با پرتاب یک ماهواره کوچک به فضا قصد دارد تا اوایل سال ۲۰۲۹ یک ماهواره را به عنوان ستاره مصنوعی به مدار زمین بفرستد. این ستاره مصنوعی کوچک با تاباندن مستقیم لیزر به سمت تلسکوپهای زمینی، رفتار ستارگان واقعی را شبیهسازی میکند؛ این فرآیند به اخترشناسان کمک میکند تا ابزارهای خود را با دقت بیشتری تنظیم کنند و ممکن است نحوه مطالعه روی جهان هستی را به طرز چشمگیری تغییر دهد.
اندازه بسیار کوچک ستاره ناسا!
پیتر پلاوچان (Peter Plavchan)، از دانشگاه جرج میسون (George Mason University) در ویرجینیا و محقق اصلی ماموریت لندولت (Landolt)، میگوید: «این ماهواره به کوچکی یک جعبه نان و مجهز به هشت لیزر است که میتواند تقریبا هر نوع ستاره قابل مشاهده از طریق تلسکوپهای زمینی را از سراسر کیهان شبیهسازی کند؛ این امر به ستارهشناسان کمک میکند تا روشهای مطالعه نسخههای واقعی این اجرام را بهبود بخشند.»
این ستاره مصنوعی در ارتفاع ۳۵ هزار کیلومتری در مدار زمینآهنگ یا ژئوسنکرون (Geosynchronous به اختصار GEO) قرار خواهد گرفت که با سرعت زمین میچرخد و از دید ناظر زمینی ثابت به نظر میرسد؛ محل استقرار اولیه این ستاره مصنوعی بر فراز خاک ایالات متحده خواهد بود.
ماموریت جدید ناسا به پاس زحمات آرلو لاندولت (Arlo Landolt)، به نام او نامگذاری شده است؛ لاندولت، به ایجاد مجموعههای گستردهای از درخشندگی ستارهای کمک کرد. ناسا در فوریه۲۰۲۳ رسما به این ماموریت چراغ سبز نشان داد، اما در تاریخ ۱۰ژوئن به طور عمومی اعلام شد. پلاوچان میگوید: «این پروژه احتمالا تیمی حدود ۳۰ نفر خواهد داشت و هزینه آن حدود ۱۹.۵ میلیون دلار برآورد شده است.»
هدف اصلی این ماموریت کمک به اخترشناسان برای محاسبه میزان شار مطلق ستارگان دوردست است؛ میزان شار در واقع سرعت انتشار ذرات نور (فوتون) از یک ستاره است و یکی از علتهای دشواری اندازهگیری آن به خاطر تداخل جو زمین با نوری است که تلسکوپهای زمینی دریافت میکنند و دلیل دیگر این است که به غیر از خورشید، هیچ نقطه مرجع واقعی برای اندازهگیری دقیق شار مطلق وجود ندارد.
به سبب توانایی دانشمندان در کنترل میزان خروجی فوتون ماهواره مصنوعی، این ستاره تقلبی به عنوان یک نقطه مرجع قابل اعتماد برای تلسکوپها برای مقایسه با ستارگان واقعی عمل خواهد کرد؛ انتظار میرود این کار به اخترشناسان کمک کند تا میزان شار مطلق ستارگان را با دقتی حدود ۰.۲۵ درصد از مقدار واقعی آن به دست آورند که تقریبا ۱۰ برابر دقیقتر از برآوردهای فعلی است.
چهار تلسکوپ زمینی برای تمرکز روی ستاره مصنوعی در نظر گرفته شدهاند: تلسکوپ ۰.۸ متری (۲.۶ فوت) دانشگاه جرج میسون، تلسکوپ UH88 در رصدخانههای موناکی (Maunakea Observatories) در هاوایی، تلسکوپ هیل (Hale) در رصدخانه پالومار (Palomar Observatory) در کالیفرنیا و رصدخانه در حال ساخت ورا روبین (Vera C. Rubin Observatory) در شیلی که قرار است سال آینده اسکن آسمان را آغاز کند.
این ماموریت بسیاری از اسرار جهان را برملا میکند
پلاوچان میگوید: «کمتر پیش میآید که یک ماموریت فضایی به این شکل شامل فناوریهای سطحی و مداری شود؛ این اولین نمونه مدرن از یک ماموریت ترکیبی است که نیازمند استفاده از تاسیسات زمینی و فضایی به صورت همزمان برای انجام اندازهگیریها است.»
پژوهشگران بر این باورند که دستیابی به اندازهگیری دقیقتر درخشش و فاصله ستارگان، منافع سرشاری را برای حوزههای مختلف نجوم به همراه خواهد داشت. برای نمونه، این امر میتواند به کشف سیارههای فراخورشیدی بیشتری حول ستارگان بیگانه کمک کند و همچنین به تعیین سن ستارگان و چگونگی تکامل ستارها مشابه در طول زمان یاری رساند.