کشف یک سیاره جدید با احتمال پشتیبانی از حیات فرازمینی

دانشمندان سیاره فراخورشیدی جدیدی به اندازه زمین رصد کرده‌اند که احتمالا می‌تواند از حیات پشتیبانی کند. این سیاره با نام LP 791-18d به دور یک ستاره کوتوله سرخ کوچک در فاصله ۹۰ سال نوری از ما در صورت فلکی پیاله (Crater) می‌چرخد و پوشیده از آتشفشان است.

سیاره LP 791-18d در لبه داخلی منطقه قابل سکونت منظومه خود قرار دارد که یک منطقه طلایی برای وجود آب مایع در سطح سیاره‌ها محسوب می‌شود. این سیاره در وضعیت قفل کشندی است؛ یعنی همیشه یک طرف آن رو به ستاره خود بوده و آن سمت برای دارا بودن آب‌های سطحی، بسیار داغ است و بعید به نظر می‌رسد که آب در آن سمت این سیاره وجود داشته باشد.

با این حال ستاره‌شناسان معتقدند فعالیت‌های آتشفشانی در سطح این سیاره می‌تواند جو آن را حفظ کند و ممکن است به آب امکان دهد تا در سمت تاریک این سیاره متراکم شود.

ستاره‌شناسان جرم آن را با اندازه‌گیری تفاوت‌های زمانی که سیاره به دور ستاره میزبانش می‌چرخد، تخمین زده‌اند. آن‌ها بر اساس محاسبه‌های خود به این نتیجه رسیدند که سیاره فراخورشیدی LP 791-18d تنها کمی بزرگ‌تر و پرجرم‌تر از سیاره زمین است. LP 791-18 d با دوره مداری تنها ۲/۸ روز، به ستاره میزبان خود بسیار نزدیک است. البته این ستاره بسیار کوچک‌تر از خورشید بوده و درخشندگی کمتری نسبت به آن دارد که موجب می‌شود دمای LP-791-18 d تنها کمی بیشتر از دمای زمین باشد.

در همین رابطه بخوانید: آیا در سیاره مریخ آب و حیات وجود دارد؟

حیات در سیاره‌های فراخورشیدی

کارن کالینز (Karen Collins)، از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین (CFA) آمریکا، می‌گوید: «تصور می‌شود که تنها بخش کوچکی از سیاره‌های فراخورشیدی کشف‌شده تاکنون قادر به پشتیبانی از حیات باشند. کشف LP 791-18d ما را امیدوارتر می‌کند که ممکن است روزی نشانه‌هایی از حیات در سیاره‌ای دیگر پیدا کنیم.»

ستاره‌شناسان این سیاره فراخورشیدی را از طریق رصدهای زمینی و فضایی توسط ماهواره تس (TESS) و تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer) هر دو متعلق به ناسا شناسایی کردند. آن‌ها قبل از اینکه سیاره مذکور را کشف کنند، از وجود سیاره دیگری در این منظومه موسوم به LP 791-18c آگاه بودند که سیاره‌ای بسیار بزرگ‌تر و پرجرم‌تر از LP 791-18d است.

قابل ذکر است وقتی سیاره c از نزدیکی سیاره d می‌گذرد، یک کشش گرانشی ایجاد می‌کند و مدار سیاره d را بیضوی می‌کند. این مدار بیضوی، سیاره d را اندکی تغییر شکل می‌دهد و اصطکاک داخلی ایجاد می‌کند که به طور قابل توجهی دمای فضای داخلی سیاره را افزایش می‌دهد و فعالیت آتشفشانی در سطح آن ایجاد می‌کند. قمر مشتری موسوم به آیو (Io) نیز به روشی مشابه تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

کالینز می‌گوید: «این کشف، تازه اولین قدم است. ما با ادامه مطالعه این سیاره از طریق داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب قادر خواهیم بود مشاهده‌های خود را به دقت تنظیم کنیم و در مورد جو احتمالی این سیاره بیشتر بیاموزیم. اکتشافات آینده به ما کمک خواهد کرد تا دریابیم چگونه مواد تشکیل‌دهنده حیات ممکن است در جهان‌هایی غیر از دنیای ما وجود داشته باشد.»