با کشف ۱۲ قمر جدید سیاره مشتری، مجموع قمرهای این سیاره به ۹۲ عدد رسید و این غول گازی اکنون بیشترین تعداد قمر را در منظومه شمسی دارد. این در حالی است که سیاره مشتری از نظر اندازه و جرم نیز رکورددار منظومه شمسی محسوب می‌شود. پیش از این کشف، بیشترین تعداد قمر متعلق به سیاره زحل با ۸۳ قمر بود.
تمام قمرهای جدید به دور سیاره مشتری می‌چرخند و بیش از ۳۴۰ روز زمینی طول می‌کشد تا یک دور کامل به دور این غول گازی بگردند. از ۱۲ قمر جدید، ۹ قمر بسیار دور هستند. مرکز بررسی ریزسیاره‌ها (MPC) در آمریکا تخمین می‌زند هر مدار این ۹ قمر به دور سیاره مشتری بیش از ۵۵۰ روز به طول بینجامد. قمرهای مذکور همگی نسبتا کوچک هستند و تصور می‌شود که تنها ۵ قمر از ۹ قمر جدید قطری بیشتر از ۸ کیلومتر داشته باشند.
۹ قمر با فاصله دور نیز دارای مدارهای مخالف‌گرد هستند؛ یعنی سیاره مشتری را خلاف جهت حرکت وضعی آن دور می‌زنند. در مقابل، قمرهای درونی منظومه مشتری، موافق‌گرد هستند. مدار قمرهای جدید نشان می‌دهد که تاثیر گرانشی عظیم مشتری ممکن است این قمرها را به تصرف خود درآورده باشد. همچنین اقمار کوچک‌تر احتمالا بقایای اجرام بزرگ‌تری هستند که در اثر برخورد شکسته‌اند.
اقمار سیاره مشتری
سایر قمرهای جدید مدارهای موافق‌گرد دارند که نشان می‌دهد در اطراف مشتری شکل گرفته‌اند. این قمرهای خاص در حال گردش در یک نوار میانی از فضا با ۱۳ قمر دیگر قرار دارند و به مشتری نسبت به قمرهای مخالف‌گرد بیرونی نزدیک‌تر هستند.
ردیابی این قمرهای موافق‌گرد سخت‌تر از ردیابی قمرهای مخالف‌گرد بیرونی بود. اسکات شپرد (Scott Sheppard)، ستاره‌شناس موسسه علوم کارنگی (Carnegie Institution for Science) آمریکا، می‌گوید: «علت این است که آن‌ها به مشتری نزدیک‌تر هستند و نور پراکنده‌ای که از این سیاره منتشر می‌شود، زیاد است. نور منعکس‌شده توسط مشتری این قمرها را پنهان می‌کند.»
قمرهای موافق‌گرد جدید مشتری می‌توانند اهداف بسیار خوبی برای ماموریت‌های آینده‌ای باشند که قرار است به سمت مشتری پرواز کنند؛ از جمله ماموریت جوس (JUICE) آژانس فضایی اروپا (ESA) و اروپا کلیپر (Europa Clipper) ناسا که قرار است به ترتیب در آوریل۲۰۲۳ و اکتبر۲۰۲۴ پرتاب شوند.