آیا تنها کاوشگرهای فضای میان‌ستاره‌ای برای همیشه خاموش می‌شوند؟

کاوشگرهای وویجر (Voyager) ناسا پس از حدود ۴۴ سال سفر در فضا به پایان عمر خود نزدیک شده‌اند. این کاوشگرها در مقایسه با هر ابزار دیگری که انسان ساخته است، مدت طولانی‌تری در فضا سفر کرده‌اند. دو کاوشگر به وسیله ژنراتورهای ترموالکتریک رادیوایزوتوپی (RTG) کار می‌کنند که گرمای کره‌های در حال پوسیدن پلوتونیوم فعال می‌شوند؛ البته خروجی ژنراتورهای مذکور سالانه ۴ وات کاهش می‌یابد. این بدان معنا است که تجهیزات کاوشگرها یکی پس از دیگری خاموش می‌شوند.

هم اکنون وویجر-۱ فقط ۴ ابزار و وویجر-۲ فقط ۵ ابزار فعال دارد. برخی کارشناسان تخمین می‌زنند این فضاپیماها تا ۲۰۲۵ خاموش شوند و برخی دیگر امیدوارند آن‌ها برای مدتی طولانی‌تر کار کنند. البته کاوشگرهای وویجر تاکنون مهندسان ناسا را بارها متعجب کرده‌اند، چرا که پیش‌بینی می‌شد ابزارهای وویجر-۲ تا سال ۲۰۲۰ خاموش شوند. کاوشگری که با تغییر شکل، سطوح ناهموار سیاره‌ها را کاوش می‌کند+فیلم

لیندا اسپیلکر (Linda Spilker) که قبل از پرتاب کاوشگرها کار روی آن‌ها را آغاز کرده بود، می‌گوید: «اگر همه چیز طبق برنامه‌ریزی پیش برود، احتمالا ماموریت آن‌ها در دهه ۲۰۳۰ نیز ادامه یابد، اما این امر به میزان انرژی آن‌ها بستگی دارد.»

تاریخچه پرتاب کاوشگرهای وویجر

دو کاوشگر وویجر در سال ۱۹۷۷ از مقر فضایی کیپ کاناورال (Cape Canaveral) در ایالت فلوریدا به فضا پرتاب شدند. کاوشگر وویجر-۲ کمی زودتر از وویجر-۱ به فضا رفت. آن‌ها برای ماموریتی ۵ ساله جهت مطالعه مشتری و زحل ساخته شدند، اما جالب آنکه هر دو فضاپیما با وجود فرار از حباب پلاسمای داغ معروف به هلیوپاز (Heliopause) که مرز لبه منظومه شمسی را مشخص می‌کند، همچنان فعال هستند.

۳۶ سال طول کشید تا وویجر-۱ از هلیوپاز خارج شود و داده‌هایی که از آن زمان تاکنون ارسال می‌کند نشان‌دهنده برخی ویژگی‌های کیفیتی خارق‌العاده درباره نقش میدان‌های مغناطیسی در جهان است. وویجر-۲ نیز در سال ۲۰۱۸ و حدود ۴۱ سال پس از پرتاب وارد فضای میان‌ستاره‌ای شد.