دانشمندان در تلاش برای یافتن تمدن‌های بیگانه فضایی هستند و حالا در یک نظریه جدید بن زاکرمن (Ben Zuckerman) استاد بازنشسته دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) مدعی است به مکان احتمالی موجودات فضایی پی برده است. هر تمدن پیشرفته‌ای به انرژی برای غذا، حمل و نقل، درگیری، آسایش و راحتی نیاز دارد. در حال حاضر ۷.۸ میلیارد نفر روی زمین زندگی می‌کنند و سالانه ۵۸۰ میلیون میلیون ژول انرژی مصرف می‌کنند؛ این میزان انرژی معادل انرژی خروجی ۱۴ هزار میلیون تن نفت است.
تقریبا تمامی انرژی مورد نیاز انسان‌ها توسط منابع فسیلی تامین می‌شوند؛ زیرا ما از فناوری لازم برای استفاده از بزرگترین ژنراتور انرژی در منظومه شمسی بی‌بهره‌ایم. می‌دانیم که اگر انسان‌ها همه سطح زمین را با پنل‌های خورشیدی می‌پوشاندند، می‌توانستند در هر ثانیه ۱۰۱۷ ژول انرژی تولید کنند. اما حتی در این صورت نیز بخش زیادی از انرژی ساطع‌شده از خورشید یعنی حدود ۱۰۲۶ ژول انرژی در ثانیه را از دست می‌دادیم.
این موضوع سبب شد ایده‌ای به نام کره دایسون (Dyson sphere) شکل بگیرد. ایده اصلی فریمن دایسون (Freeman Dyson) برای ساختن یک کره غولپیکر با پوشش ۱۰۰ درصدی ستاره به خاطر مشکل پایداری غیرممکن است؛ زیرا اگر بخواهید ستاره‌ای را در مرکز یک ابرسازه قرار دهید، موج‌های شدید و فشارهای چرخشی ستاره، سازه را متلاشی می‌کنند. به همین خاطر بهتر است تصور کنیم که یک تمدن پیشرفته بال‌ها یا دسته‌های غولپیکر پوشیده از پنل‌های خورشیدی را برای تامین انرژی ساخته است.
تلاش اولیه شکست‌خورده
فارغ از اینکه موجودات فضایی تا چه حد پیشرفته کرده‌اند؛ باید با این واقعیت کنار بیایند که هر ستاره عمر محدودی دارد. اگر مکان زندگی موجودات فرازمینی دور یک ستاره مشابه خورشید باشد، در نهایت روزی به یک غول سرخ تبدیل خواهد شد و سپس به یک کوتوله سفید سرد تبدیل می‌شود.
بر اساس گفته‌های زاکرمن، بعید به نظر می‌رسد که موجودات فضایی مکان زندگی خود را ترک کرده و زحمت ساخت یک کره دایسون را برای یک ستاره جدید به خود بدهند. در نتیجه آن‌ها این ابر سازه‌ها را در اطراف ستاره اصلی خود می‌سازند تا اگر هم به کوتوله سفید تبدیل شد، از انرژی آن استفاده کنند.
اخترشناسان تاکنون فقط تعداد کمی از کوتوله‌های سفید کهکشان راه شیری را ارزیابی کرده‌اند. اگر تعداد قابل توجهی از موجودات فضایی پیشرفته تصمیم گرفته باشند در اطراف یک کوتوله سفید کره دایسون بسازند، ما حداقل باید یک کره دایسون را در تلاش‌های خود ببینیم. اگر هم چیزی پیدا نکنیم، می‌توان حد بالایی برای تعداد تمدن‌های پیشرفته در نظر گرفت، زیرا ۱۰ میلیارد کوتوله سفید در کهکشان راه شیری وجود دارد.
در همین رابطه بخوانید: پژوهشگران برای موجودات فرازمینی پیام می‌فرستند
راهی سخت برای یافتن تمدن‌های بیگانه
اگر چیزی به نام کره دایسون وجود داشته باشد، احتمالا به سختی باید آن را یافت؛ زیرا تعداد بسیار زیادی ستاره در کهکشان راه شیری وجود دارند. از طرفی احتمالا سیگنال کره دایسون نسبت به ستاره‌ای که به دور آن می‌چرخد، خیلی ضعیف‌تر خواهد بود. اما سیگنال مورد نظر چیست؟
حضور یک کره دایسون در اطراف کوتوله سفید دو نشانه خواهد داشت؛ اگر کره مربوطه در نزدیکی ستاره ساخته‌شده یا به اندازه کافی بزرگ باشد، می‌تواند همانند یک سیاره فراخورشیدی در حال گذر نور ستاره را مسدود کند. حضور این ابرسازه‌ها همچنین می‌تواند از طریق تابش امواج فروسرخ مشخص شود.
زاکرمن می‌گوید :«در نهایت هیچکس نمی‌داند که چه تعداد تمدن پیشرفته در کهکشان راه شیری وجود دارد و شاید هم هیچ تمدن دیگری وجود نداشته باشد. برخی از اخترشناسان از جمله خود من فکر می‌کنیم که حیات پیشرفته یک رخداد بسیار نادر است. در واقع شاید ما صاحب پیشرفته‌ترین فناوری در کهکشان راه شیری باشیم؛ اما از آن‌جایی که هیچکس نمی‌تواند با قطعیت در این رابطه نظر دهد، بهتر است به جستجو برای مکان موجودات فضایی و شواهد مربوط به آن‌ها ادامه دهیم.»