مطابق یک نظریه جدید، بشر برای خروج از منظومه شمسی و انجام سفر میان‌ستاره‌ای می‌تواند از سیاره‌های بدون ستاره‌ای که در فضا سرگردان هستند، به‌عنوان قایق نجات استفاده کند! به‌گفته آیرینا رومانوفسکایا (Irina Romanovskaya)، محقق دانشگاه اجتماعی هیوستون (Houston Community College) آمریکا، تمدن‌های فرازمینی ممکن است برای فرار از تهدیدهای وجودی و سفر به منظومه ستاره‌ای دیگر نیازمند فضاپیما نباشند. آن‌ها درعوض می‌توانند از سیاره‌های سرگردان که با عنوان جهان‌های بی‌ستاره نیز شناخته می‌شوند، استفاده کنند.
تقریبا پنج میلیارد سال دیگر، خورشید از طبقه‌بندی رشته اصلی خارج و به غول سرخ تبدیل خواهد شد. در آن زمان، خورشید منبسط شده و به گلوله‌ای درخشان و ویرانگر تغییر شکل می‌دهد؛ سپس عطارد، زهره، زمین و شاید مریخ را می‌بلعد و از بین می‌برد. نزدیک‌ترین منظومه ستاره‌ای مجاور ما آلفا قنطورس (Alpha Centauri) است. اگر بشر ناگزیر شود از یک تهدید وجودی در منظومه شمسی فرار کند و درصورتی که بتواند سیاره‌ای به عنوان خانه را در آلفا قنطورس بیابد، با فرض حرکت با سرعت نور چهار سال طول می‌کشد تا به آنجا برسد.
این احتمال وجود دارد که سیاره‌های سرگردان در راه شیری یا برخی از صدها میلیارد کهکشان دیگر، حیات خودشان را در اقیانوس‌های زیرسطحی که به‌وسیله واپاشی پرتوزا گرم نگاه داشته می‌شوند، حمل کنند. سپس اگر آن‌ها با ستاره‌ای ملاقات کنند و در دام گرانشش بیفتند، آن حیات به‌طرز موثری از سیاره‌ای سرگردان برای انتقال خود به محیطی مساعدتر استفاده کرده است.
آب در سیاره‌های سرگردان و محافظت در برابر تابش‌های فضایی
رومانوفسکایا می‌گوید: «سیاره‌های سرگردان می‌توانند گرانش سطحی پایدار، مقادیر زیادی فضا و منابع فراهم کنند. آب این سیاره‌ها با اقیانوس‌های سطحی و زیرسطحی می‌تواند به‌عنوان منبعی مصرفی و برای محافظت در برابر تابش‌های فضایی استفاده شود.»
یک تمدن پیشرفته همچنین می‌تواند با هدایت سیاره و ایجاد منابع انرژی، آن جهان را برای مزیتی بزرگ‌تر مهندسی کند. در سال ۲۰۲۱، محققان ۷۰ تا ۱۷۰ سیاره سرگردان را در یک منطقه از کهکشان راه شیری کشف کردند و در سال ۲۰۲۰ نیز مطالعه‌ای وجود ۵۰ میلیارد سیاره سرگردان را در کهکشان ما نشان داده بود. باید اشاره کرد که سیاره سرگردان در هیچ شرایطی یک اقامتگاه دائمی نیست و فقط مانند یک قایق نجات عمل خواهد کرد.