اطلاعات رصدخانه جمنای (Gemini) در آمریکا و سایر تلسکوپ‌ها نشان می‌دهد که وجود مه بیش از اندازه روی اورانوس، آن را از نپتون کم‌رنگ‌‌تر می‌کند. ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ‌های مختلف یک مدل جوی ساخته‌اند که با مشاهده‌های مربوط به هر دو سیاره مطابقت دارد. این مدل نشان می‌دهد که مه اضافی روی اورانوس، در جو راکد و کند سیاره جمع می‌شود و نسبت به نپتون رنگ روشن‌تری به آن می‌دهد.
سیاره‌های نپتون و اورانوس، اشتراک‌های زیادی دارند. آن‌ها دارای جرم، اندازه و ترکیب‌های جوی مشابهی هستند، اما ظاهرشان به طور قابل توجهی متفاوت است. نپتون در طول موج‌های مرئی، دارای رنگ آبی‌تری است؛ در حالی که اورانوس، سایه کم‌رنگی از رنگ فیروزه‌ای دارد. این مطلب جذاب را نیز حتما بخوانید؛ باران الماس در اورانوس حقیقت دارد!
این نتیجه‌گیری از مدلی حاصل می‌شود که یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران به سرپرستی پاتریک ایروین (Patrick Irwin)، محقق دانشگاه آکسفورد (Oxford University) انگلیس، برای توصیف لایه‌های هواپخش در جو نپتون و اورانوس ابداع کرده‌اند.
تحقیقات قبلی درباره این سیاره‌ها
پژوهش‌های پیشین در مورد جو فوقانی این سیاره‌ها فقط بر طول موج‌های خاصی متمرکز شده بودند. این مدل جدید متشکل از لایه‌های جوی متعدد، مشاهده‌های هر دو سیاره را در طیف وسیعی از طول موج‌ها با یکدیگر مطابقت می‌دهد. همچنین مدل مذکور، ذرات مه در لایه‌های عمیق‌تر را بررسی می‌کند که پیش‌تر تصور می‌شد تنها حاوی ابرهای متان و یخ‌های سولفید هیدروژن هستند.
