یک پژوهشگر مدعی شده است که چهار تمدن مخرب فرازمینی در کهکشان راه شیری وجود دارد و احتمال حمله موجودات فرازمینی به زمین، صد برابر کمتر از احتمال نابودی در اثر برخورد سیارکی مرگبار است. در طول سه دهه گذشته، دانشمندان با کشف صدها جهان فراتر از منظومه شمسی دریافته‌اند که کهکشان راه شیری خاستگاه میلیون‌ها سیاره بالقوه سکونت‌پذیر است. مقاله این پژوهشگر، پرسشی ویژه را مطرح می‌کند: «چقدر احتمال دارد انسان‌ها بتوانند یک روز با تمدن بیگانه‌ای متخاصم که قادر به حمله به سیاره ما است، ارتباط برقرار کنند؟»
آلبرتو کابالرو (Alberto Caballero)، دانشجوی دانشگاه ویگو (University of Vigo) اسپانیا، به منظور پاسخ به این پرسش به سراغ بررسی تاریخ انسان رفت. او در مقاله خود می‌نویسد: «این پژوهش تلاش می‌کند تا از طریق تعمیم احتمال حمله ما به عنوان تمدن بشری به یک سیاره فراخورشیدی مسکونی، تخمینی از فراگیری تمدن‌های فرازمینی متخاصم ارائه دهد.»
کابالرو برای رسیدن به تخمین مذکور، اول تعداد کشورهایی را شمرد که بین سال‌های ۱۹۱۵ و ۲۰۲۲ به کشورهایی دیگر حمله کردند. او پی برد که در مجموع ۵۱ کشور از ۱۹۵ کشور جهان در آن دوره آغازگر نوعی تهاجم بودند. سپس احتمال آغاز تهاجم هر کشور را بر اساس سهم آن کشور از هزینه‌های نظامی جهانی ارزیابی کرد.
در مرحله بعد، کابالرو این احتمال جداگانه را که هر کشور موجب برانگیخته شدن تهاجم شود، افزود. او سپس جمع احتمالات را بر تعداد کشورهای روی زمین تقسیم کرد و در پایان، به آنچه با عنوان «احتمال کنونی تهاجم انسان به تمدنی فرازمینی» توصیف می‌کند، رسید.
مقیاس کارداشف
براساس مدل توصیف‌شده، احتمال کنونی حمله انسان به یک سیاره مسکونی دیگر ۰٫۰۲۸ درصد است. به گفته کابالرو این احتمال به وضعیت کنونی تمدن انسان و اینکه بشریت فعلا از توانایی سفر میان‌ستاره‌ای برخوردار نیست، اشاره دارد. کابالرو با استفاده از مقیاس کارداشف (Kardashev) تخمین می‌زند که در صورت حفظ سرعت کنونی پیشرفت فناورانه، سفر میان‌ستاره‌ای تا ۲۵۹ سال دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود. مقیاس کارداشف سامانه‌ای است که میزان پیشرفت یک تمدن را بر اساس مصرف انرژی آن طبقه‌بندی می‌کند.
مقیاس کارداشف تمدن‌های هوشمند را به سه گونه تقسیم می‌کند:
- تمدن نوع ۱ تمدنی است که تمامی گونه‌های انرژی موجود در سیاره خود را تحت کنترل درآورده است و از آن استفاده می‌کند.
- تمدن نوع ۲ تمدنی است که به تمام انرژی تولیدشده توسط ستاره خود تسلط یافته است و از آن بهره می‌گیرد.
- تمدن نوع ۳ تمدنی است که تمامی انرژی کیهانی قابل دسترس را مهار کرده است و از آن استفاده می‌کند.
با فرض اینکه تعداد تهاجم‌های انسانی در ۲۵۹ سال آینده با همان سرعت ۵۰ سال گذشته کاهش یابد، آنگاه انسان هنگام تبدیل شدن احتمالی به گونه میان‌ستاره‌ای یا رسیدن به تمدن نوع ۱، به احتمال ۰٫۰۰۱۴ درصد به سیاره‌ای دیگر حمله خواهد کرد.
حیات فرازمینی
عدد یادشده ممکن است احتمال بسیار پایینی به نظر آید و تا زمانی که شروع به ضرب آن در میلیون‌ها سیاره بالقوه سکونت‌پذیر کهکشان راه شیری نکنید، همین‌طور است. کابالرو برای محاسبه‌های پایانی خود، به مقاله‌ای روی آورد که نویسندگان آن پیش‌بینی کرده‌اند از نظر تئوری ممکن است بیش از ۱۵ هزار تمدن بیگانه در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد.
کابالرو نتیجه گرفت از بین این تعداد، کمتر از یکی از تمدن‌های نوع ۱ یا به طور دقیق ۰٫۲۲ نسبت به انسان‌هایی که ارتباط برقرار خواهند کرد، متخاصم خواهد بود. او می‌گوید: «هنگام در نظر گرفتن تمدن‌هایی که مانند انسان امروزی هنوز قادر به سفر میان‌ستاره‌ای نیستند، شمار همسایگان شرور به ۴٫۴۲ افزایش می‌یابد. من به عدد ۴٫۲۴ در مقاله‌ام اشاره نکردم؛ زیرا ما نمی‌دانیم تمام تمدن‌های موجود در کهکشان مثل ما هستند یا نه و تمدنی نظیر ما احتمالا تهدیدی برای تمدنی دیگر نخواهد بود؛ چون ما فناوری لازم برای سفر به سیاره آن‌ها را در اختیار نداریم.»
چهار تمدن بیگانه شرور ظاهرا چندان جای نگرانی ندارند. علاوه بر این به گفته کابالرو احتمال اینکه انسان‌ها بتوانند با یکی از این تمدن‌های شرور ارتباط برقرار کنند و سپس مورد حمله آن‌ها قرار بگیرند، به طرز بسیار ناچیزی پایین است. کابالرو می‌گوید: «سیارک‌های قاتل زمین مانند نمونه‌ای که دایناسورها را منقرض کرد، رویدادهای یک در صد میلیون سال هستند.»
با چشم ناسا سیارک‌های نزدیک زمین را به‌طور لحظه‌ای رصد کنید
او این مقاله را صرفا بر اساس حیات به آن شکلی که می‌شناسیم، نوشته است و طبیعتا از ذهن فرازمینی‌ها آگاهی ندارد. این طور که به نظر می‌آید، تا شناخت فرازمینی‌ها حداقل چند صد سال دیگر زمان لازم است!