در آسمان، ستاره‌ای با انحرافی بسیار جزئی در سمت شمال قرار دارد که به عنوان ستاره قطبی شناخته می‌شود و با یافتن آن می‌توان به راحتی جهت‌های جغرافیایی را تشخیص داد. ستاره قطبی همیشه به عنوان شاخص محسوب می‌شود و عرض از مبدا جغرافیایی نیز با استفاده از این ستاره قابل اندازه‌گیری است. برای اندازه‌گیری عرض از مبدا مکانی که در آن قرار داریم، کافی است فاصله ستاره قطبی تا افق را محاسبه کنیم. با ابزار نجومی نقشه آسمان شب آشنا شوید.
نحوه پیدا کردن ستاره قطبی
برای یافتن ستاره قطبی راه‌های مختلفی وجود دارد؛ یکی از آن‌ها کمک گرفتن از صورت فلکی ذات‌الکرسی است که در هنگام طلوع به شکل W و در هنگام غروب به شکل M مشاهده می‌شود. صورت فلکی ذات‌الکرسی (Cassiopeia) دو زاویه تشکیل می‌دهد که برای یافتن ستاره قطبی باید نیم‌ساز زاویه بزرگ‌تر را رسم و سپس نیم‌ساز دیگری از آن رسم کنیم؛ پس از رسم نیم‌ساز باید پنج برابر فاصله ستاره‌های در جوار را امتداد دهیم تا به ستاره قطبی دست‌یابیم.
راه دیگری که برای یافتن ستاره قطبی وجود دارد استفاده از صورت فلکی دب‌اکبر است. قسمتی از دب‌اکبر شبیه یک ملاقه مشاهده می‌شود که اگر دو ستاره آخر را پنج برابر امتداد دهیم به ستاره قطبی می‌رسیم. تمام اجرام به صورت ظاهری اطراف ستاره قطبی می‌چرخند. راه دیگر برای یافتن ستاره قطبی، مشاهده آسمان و یافتن تنها ستاره‌ای است که در طول زمان حرکت نمی‌کند و اگر چنین جرمی در آسمان مشاهده شد، قطعا ستاره قطبی خواهد بود؛ البته این ستاره جزو پرنورترین ستارگان محسوب نمی‌شود.