شرکت آمریکایی راکت لب (Rocket Lab) پس از پرتاب ۳۴ ماهواره کوچک به فضا توسط ماهواره‌بر دو مرحله‌ای الکترون (Electron)، موفق شد برای نخستین بار بوستر (مرحله اول) حامل را به وسیله بالگرد بازیابی کند. در این عملیات بعد از گذشت حدودا ۱۵ دقیقه از زمان پرتاب و زمانی که بوستر به وسیله چتر نجات به سوی اقیانوس آرام در حال فرود بود، راکت لب آن را توسط بالگرد خود گرفت تا برای پرتاب‌های بعدی باز هم از آن استفاده کرده و در نتیجه هزینه ماموریت‌های خود را کاهش دهد.
در عملیات مذکور یک بالگرد سیکورسکی اس-۹۲ (Sikorsky S-92) با کمک یک کابل بلند و یک قلاب در حالی که نزدیک بوستر در پرواز بود، آن را گرفت و سالم به زمین رساند. اهمیت بازگشت‌پذیری حامل‌های فضایی در چیست؟ البته این بالگرد بنا به دلایلی پس از گرفتن بوستر، آن را رها کرد تا در دریا سقوط کند و یک کشتی که در همان نزدیکی بود، بوستر را از آب گرفت.
این ماموریت موسوم به «آنجا و دوباره برگشت» (There and Back Again) روز دوشنبه ۲مه (۱۲اردیبهشت) ساعت ۲۲:۴۹ به وقت گرینویچ از پایگاه فضایی راکت لب در کشور نیوزلند انجام گرفت و طی آن بیشترین تعداد ماهواره در یک عملیات پرتاب این شرکت روانه فضا شد.
این ماهواره‌ها برای شرکت‌های مختلفی شامل شرکت بریتانیایی آلبا اوربیتال (Alba Orbital)، استارت‌آپ نیوزلندی استریکس (Astrix Astronautics)، شرکت فنلاندی آئورورا (Aurora Propulsion Technologies)، شرکت فرانسوی ای-اسپیس (E-Space) و شرکت‌های آمریکایی اسپیس‌فلایت (.Spaceflight Inc) و آنسین‌لبز (Unseenlabs) در مدار لئو قرار گرفتند.
ماهواره‌بر الکترون
الکترون با وزن ۱۲۵۰۰ کیلوگرم قادر به حمل ۱۵۰ تا ۲۲۵ کیلوگرم محموله به ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری زمین است. این ماهواره‌بر که اولین بار در مه۲۰۱۷ به فضا پرتاب شده، با احتساب ماموریت یادشده تاکنون ۲۶ عملیات پرتاب داشته که ۳ مورد آن ناموفق بوده است. الکترون در حال حاضر در کنار حامل فالکون-۹ (Falcon-9) شرکت اسپیس‌ایکس به عنوان دومین حامل قابل بازیابی عملیاتی شناخته می‌شود.
ماهواره‌بر یادشده که هر بار پرتاب آن هزینه‌ای در حدود ۷.۵ میلیون دلار دربردارد، از اکسیژن مایع و RP-1 به‌عنوان سوخت بهره می‌برد. RP-1 نوع خاصی از نفت سفید بوده که برای استفاده در موتورهای حامل‌های فضایی مناسب است.