در عکس‌هایی خیره‌کننده از تلسکوپ جمنای جنوب (Gemini South Telescope) در شیلی، ستاره‌های جوان جت‌های (فوران‌های) ستاره‌ای قدرتمندی را پرتاب می‌کنند که احتمالا بر اثر گرانش عظیم دچار انحنای اندکی شده‌اند. جت‌های سینوسی منتشرشده در فضای ستاره‌ای محصول جانبی تشکیل ستاره هستند و این ظاهر پیچ‌درپیچ ناشی از کشش گرانشی ستارگان همراه آن‌هاست.
در همین رابطه بخوانید: سال نوری چگونه محاسبه می‌شود؟
با چرخش ستارگان جوان، میدان‌های مغناطیسی آن‌ها با گازهای اطراف برهم‌کنش دارند و دو جریان گاز یونیزه ایجاد می‌کنند که در جهت مخالف منتشر می‌شوند. نخستین تصویر MHO 2147 یک جت ستاره‌ای است که در فاصله‌ی ۱۰ هزار سال نوری از زمین و در صفحه کهکشانی راه شیری جایی نزدیک به مرز میان صورت فلکی کمان (Sagittarius) و مارافسای (Ophiuchus) قرار دارد.
به گفته بنیاد ملی علوم (National Science Foundation) آمریکا در این منطقه از آسمان جت MHO 2147 در طول یک پس‌زمینه پر از ستاره کشیده شده و یک ظاهر مارپیچی مناسب برای جرمی که در نزدیکی مارافسای قرار دارد، شکل داده است. MHO 2147 در یک ابر تاریک فروسرخ احاطه شده که ناحیه‌‌ای سرد و متراکم از گاز است و نور فروسرخ زیادی از خود ساطع نمی‌کند. این جت توسط یک ستاره جوان به نام IRAS 17527-2439 تولید می‌شود و با گذشت زمان تغییر جهت داده و باعث می‌شود که جریان‌های خروجی در دو طرف ستاره در فضا بپیچند و بچرخند.
این تلسکوپ همچنین از MHO 1502 یک جت ستاره‌ای که در فاصله‌ی ۲ هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی بادبان (Vela) قرار دارد، عکس گرفته است. جت ستاره‌ای مذکور ظاهری گره‌دار دارد که نشان می‌دهد محصول جانبی دو ستاره است؛ این ستاره‌ها به‌طور متناوب از خود گاز ساطع می‌کنند.
بیشتر جت‌های ستاره‌ای مستقیم هستند، اما برخی از آن‌ها ممکن است سرگردان یا گره خورده باشند. تصور می‌شود که شکل جت‌های ناهموار مربوط به یک ویژگی مرتبط با اجرامی است که آن‌ها را ایجاد کرده‌اند.
تلسکوپ جمنای شیلی
جمنای جنوب یک تلسکوپ نوری ۸.۱ متری است که به اخترشناسان امکان می‌دهد تا با اثرات تاری فضا مقابله کرده و تصاویر شفاف مانند این جت‌های ستاره‌ای پیچ‌وخم‌دار ثبت کنند.
