فضاپیمای New Horizons نزدیکتر به سیاره کوتوله

فضاپیمای New Horizons که در ژانویه 2006 به فضا پرتاب شد، وارد فاز اول ماموریت خود شده است و پس از طی 7.5 میلیون کیلومتر، اواخر سال 2015 میلادی به مدار سیاره کوتوله خواهد رسید.
فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا پس از سفر نزدیک به پنج میلیارد کیلومتر در طی نه سال، بهتازگی وارد مرحله اول رویکرد در مواجهه حماسی آتی خود با پلوتو شده است. مجموعهای از چندین رویکرد برنامهریزیشده در ۱۴ ژوئیه با اولین پرواز نزدیک پلوتو – یک سیاره کوتوله در ۷.۵ میلیارد کیلومتری (۴.۶۷ میلیارد مایل) از زمین، به اوج خود میرسد.
نیوهورایزنز که در ۱۹ ژانویه ۲۰۰۶ به فضا پرتاب شد، اولین مأموریت به سیاره نهم سابق است. این فضاپیما ماه گذشته از آخرین دوره خواب زمستانی خود با آهنگ «جایی که قلبم مرا خواهد برد» اثر تنور انگلیسی راسل واتسون بیدار شد. از سال ۲۰۰۷، این کاوشگر بهاندازه پیانو، ۱۸۷۳ روز (دو سوم زمان پرواز خود) را در طول ۱۸ دوره خواب زمستانی مجزا برای کاهش فرسودگی و پارگی بدون انرژی سپری کرده است.
آلن استرن، محقق اصلی نیوهورایزنز از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی، در بیانیهای میگوید: ما طولانیترین سفری را که هر فضاپیما از زمین برای رسیدن به هدف اصلی خود طی کرده است، انجام دادهایم و آماده شروع کاوش هستیم.
این برنامه قرار است به مدار یکی از پنج قمر شناخته شده پلوتون برود و در آمادهسازی برای رویارویی نزدیک تابستان امسال، دانشمندان کاوشگر را برای مشاهدات دور پلوتون پیکربندی کردهاند، از جمله یک عکسبرداری دوربرد که از ۲۵ ژانویه آغاز میشود و تا چند ماه آینده ادامه مییابد. تصاویر گرفته شده توسط تصویربردار شناسایی دوربرد روی برد به هدایت کاوشگر در ۲۲۰ میلیون کیلومتر گذشته (۱۳۵ میلیون مایل) کمک میکند.
مارک هولدریج از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز میگوید: ما باید دانش خود را در مورد اینکه پلوتون زمانی که نیوهورایزنز از کنار آن عبور میکند، در کجا قرار خواهد گرفت، اصلاح کنیم. زمانبندی پرواز نیز باید دقیق باشد، زیرا دستورات رایانهای که فضاپیما را جهتدهی میکنند و ابزارهای علمی را نشانه میگیرند، بر اساس دانستن دقیق زمانی است که از پلوتون عبور میکنیم – که این تصاویر به ما در تعیین آن کمک میکنند.
این اولین مرحله نزدیک تا بهار ادامه خواهد داشت و ابزارهای مختلف در نیوهورایزنز به طور مداوم دادههای بین سیارهای را جمعآوری خواهند کرد، از جمله اندازهگیری ذرات
پرانرژی که از خورشید جاری میشوند و غلظت ذرات غبار در کمربند کویپر، منطقهای ناشناخته در منطقه بیرونی منظومه شمسی ما که میتواند شامل هزاران سیاره کوچک یخی و سنگی باشد.
سپس در فصل بهار، دوربینها و طیفسنجهای روی فضاپیما شروع به ثبت تصاویری با وضوحبالا میکنند که به نقشهبرداری پلوتون و قمرهای آن بادقت بیشتری نسبت به قبل کمک میکند. استرن میگوید: ما واقعاً در آستانه پلوتون هستیم.