طبق شبیه‌سازی‌های دانشمندان دلیل پرتاب مواد داغ و نورانی از سیاه‌چاله‌ها به بیرون، میدان‌های مغناطیسی پیچیده است. این مواد از داخل خود سیاه‌چاله‌ها نمی‌آیند و از دیسک برافزایشی (Accretion Disc) اطراف آن به بیرون پرتاب می‌شوند. دیسک برافزایشی قرصی از مواد داغ بوده که به دام جاذبه سیاهچاله افتاده است و در اطراف آن می‌چرخد تا بالاخره داخل سیاهچاله فرو بریزد.
در همین رابطه بخوانید: آیا می‌دانید جهان قابل مشاهده چه تعداد سیاهچاله دارد؟
در این مطالعه منجمان با دومین ابررایانه قدرتمند دنیا توانستند دقیق‌ترین شبیه‌سازی از این پدیده را انجام دهند که نشان می‌دهد وقتی مواد به داخل سیاهچاله فرو می‌ریزند، خطوط میدان مغناطیسی اطراف سیاهچاله را نیز با خود می‌کشند. این خطوط میدان در نزدیکی افق رویداد (Event Horizon) کنار هم جمع می‌شوند تا اینکه در جایی از ورود مواد به داخل سیاهچاله جلوگیری می‌کنند. فشار موادی که در تلاش هستند درون سیاهچاله فرو بریزند، خطوط میدان را تا جایی فشرده می‌کنند که به سمت داخل سیاهچاله یا به بیرون آن جهت‌گیری نمایند. افق رویداد به آستانه پیرامون سیاهچاله گفته می‌شود که در آن سرعت گریز از سرعت نور پیشی می‌گیرد.
وقتی که خطوط میدان، خلاف جهت به یکدیگر نزدیک می‌شوند، به هم می‌پیوندند و انرژی خود را به پلاسمای داغ محیط منتقل می‌کنند. با این اتفاق، برخی از ذره‌های به داخل سیاهچاله فرو می‌ریزند، اما برخی دیگر به خارج از آن پرتاب می‌شوند که به شکل زبانه‌ای نورانی دیده می‌شود.
با این حال، مواد خارج‌شده با این نیرو ممکن است کاملا از سیاهچاله دور نشوند و در مداری به اطراف آن بچرخند و همچنین با دوره تناوب خاصی به‌وجود آیند. انرژی میدان مغناطیسی به‌وجود‌آمده پس از مدتی کاهش پیدا می‌کند و مدت زمانی طول می‌کشد تا دوباره انرژی مورد نیاز را به‌دست آورد. داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb) می‌تواند صحت این مطالعه را تایید کند و از دنیای سیاه‌چاله‌ها اطلاعات بیشتری به دانشمندان بدهد.