محققان می‌گویند منظومه شمسی از یک دیواره دفاعی نامرئی بهره می‌برد که با تعیین مرزی بین این منظومه و فضای میان‌ستاره‌ای، از سیاره‌های درون آن در مقابل تشعشعات کیهانی مضر محافظت می‌کند. این سپر امنیتی در اثر پدیده افزایش دما در لایه هلیوپاز (Heliopause) منظومه شمسی به‌وجود آمده است و منطقه‌ای از فضا بوده که در آن باد خورشید جریان ثابت پروتون‌ها، الکترون‌ها و ذرات آلفا ساطع‌شده از خورشید را به عقب می‌راند.
در همین رابطه بخوانید: منظومه شمسی را به صورت ۳بعدی ببینید
فضاپیماهای وویجر-۱ (Voyager-1) و وویجر-۲ (Voyager-2) ناسا به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ موفق شدند از دیواره هلیوپاز خورشید عبور کنند. وویجر-۲ به کمک ابزارهای پیشرفته خود کشف کرد که با کاهش سرعت پلاسما در هلیوپاز، مولکول‌ها متراکمتر شده و میدان مغناطیسی محلی افزایش می‌یابد. در هلیوپاز، محیط بین‌ستاره‌ای سردتر و متراکمتر، جایگزین پلاسمای باد گرم و ضعیف خورشیدی می‌شود.
هلیوپاز لبه هلیوسفر (Heliosphere) که یک حباب فضایی شامل میدان مغناطیسی خورشید و انتشار ذرات آن است، محسوب می‌شود. هلیوسفر حدود ۱۲۰ واحد نجومی (میانگین فاصله بین زمین و خورشید) از خورشید در جهت رو به باد میان‌ستاره‌ای قرار دارد و در جهت مخالف تا حداقل ۳۵۰ واحد نجومی امتداد می‌یابد. این حباب فضایی از زمین و موجودات روی آن به‌ویژه انسان‌ها در برابر تشعشعات مضر میان‌ستاره‌ای محافظت می‌کند.