محققان تخمین زده‌اند ۴۰ کوینتیلیون معادل ۴۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ سیاهچاله ستاره‌وار در جهان قابل مشاهده وجود دارد. یافته‌های این تیم مسیر را برای درک بهتر سیاه‌چاله‌های ستاره‌وار و سیاه‌چاله‌هایی با حجم متوسط که ممکن است به ابرسیاه‌چاله تبدیل شوند، فراهم می‌کند. سیاهچاله ستاره‌وار در پایان حیات ستاره‌های بزرگی که حجمشان گاهی به چند صد برابر خورشید می‌رسد، به‌وجود می‌آید.
به‌گفته پژوهشگران دانشکده بین‌المللی مطالعات پیشرفته (SISSA) ایتالیا سیاه‌چاله‌های ستاره‌وار حدود یک درصد ماده باریونی در جهان قابل مشاهده را تشکیل می‌دهند. در فیزیک ماده، باریون‌ها گروهی از ماده هستند که شامل اجزای اتم (پروتون و نوترون) هم شده و سنگین‌تر از دیگر گروه‌ها به شمار می‌روند.
در همین رابطه بخوانید: شناسایی کوچک‌ترین و نزدیک‌ترین سیاهچاله به زمین
تیم تحقیقاتی برای محاسبه تعداد سیاه‌چاله‌ها در جهان قابل مشاهده، مدل‌هایی از چگونگی تکامل جفت‌های ستاره‌های تکی و دوتایی و تعداد ستاره‌هایی را که به سیاهچاله تبدیل می‌شوند، با داده‌های مربوط به سایر ویژگی‌های کهکشانی مرتبط ترکیب کردند. این ویژگی‌ها شامل اطلاعاتی درباره نرخ تشکیل ستاره، حجم ستاره‌ها و میزان فلزی بودن محیط بین‌ستاره‌ای هستند که بر تشکیل سیاهچاله ستاره‌وار موثرند.