دانشمندان کشف کردند زمین در مرکز یک ابرحباب (Superbubble) بسیار چگال به‌گستره هزار سال نوری قرار گرفته که براثر حداقل ۱۵ انفجار ابرنواختری تشکیل شده است؛ اگرچه طبق اصل کوپرنیک، زمین جایگاه ویژه‌ای در فضا ندارد. حباب محلی (Local Bubble) کره‌‌ای یکنواخت نیست، زیرا با یک انفجار تشکیل نشده است؛ بلکه بیشتر شبیه‌به یک حباب موج‌دار بوده و توسط ابرنواخترهای متعدد ایجاد شده است.
زمین هم‌اکنون درست در قلب حباب محلی قرار دارد. زمانی که این حباب برای نخستین بار درحال شکل‌گیری بود، خورشید حدود هزار سال نوری دورتر از موقعیت فعلی قرار داشت. کاترین زاکر (Catherine Zucker)، پژوهشگر موسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI) آمریکا، تاکید می‌کند: «اینکه خورشید در مرکز این حباب قرار دارد، تصادفی است. خورشید باید حدود ۸ میلیون سال دیگر از حباب خارج شود، اما در آن هنگام ممکن است حباب دیگر وجود نداشته باشد.»
در همین رابطه بخوانید: تشکیل منظومه شمسی در یک حباب فضایی غول‌پیکر
ستاره‌شناسان این فضای خالی غول‌پیکر را برای نخستین بار در اوایل دهه ۱۹۷۰ کشف کردند؛ هنگامی‌که متوجه شدند برای حدود ۱۴ میلیون سال هیچ ستاره‌ای داخل آن شکل نگرفته است. ستاره‌های درون حباب، آن‌هایی هستند که یا پیش از ظهور حباب وجود داشته‌اند یا خارج از فضای خالی شکل گرفته‌اند و اکنون درحال عبور از میان آن هستند. خورشید هم یکی از این ستاره‌های گذران است.
ابرحباب‌ها به‌احتمال زیاد در سراسر کهکشان راه شیری بسیار رایج هستند و به‌گفته زاکر احتمالا باهم برهم‌کنش داشته و مناطق ستاره‌ساز در تقاطع حباب‌ها قرار دارند. حباب محلی در مراحل پایانی زندگی خود است و اکنون ازنظر سرعت انبساط در سطح بالایی قرار دارد و در نهایت، سرعت انبساط به‌اندازه‌ای کاهش می‌یابد که با گاز محیطی اطرافش ادغام می‌شود.
