دانشمندان می‌گویند جهان ممکن است در اصل از پیکسل‌های منفرد فضا-زمان ساخته شده باشد و آن‌طور که به‌نظر می‌رسد، صاف و پیوسته نباشد. این نظریه تلاش می‌کند توضیح دهد که آیا گرانش می‌تواند به اجزای جداگانه‌اش تقسیم شود. گرانش کوانتومی به مجموعه‌ای از نظریه‌ها اشاره دارد که می‌خواهد جهان ماکروسکوپی گرانش را با دنیای میکروسکوپی فیزیک کوانتومی متحد کند.
به‌طور مثال تپه‌های شنی از دور صاف و بدون ناهمواری به‌نظر می‌رسند، اما با نزدیک شدن به آن‌ها، متوجه موج‌هایی در شن می‌شوید و اگر سطح آن را لمس کنید، دانه‌های جداگانه شن را می‌بینید. همین امر درباره تصاویر دیجیتال هم صدق می‌کند. یعنی اگر به‌اندازه کافی زوم کنید، پیکسل‌های متمایز سازنده تصویر را شناسایی خواهید کرد.
ممکن است خود کیهان هم به همین شکل، از پیکسل تشکیل باشد. رانا آدیکاری (Rana Adhikari)، استاد فیزیک موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) آمریکا، فرضیه تازه‌ای را مطرح کرد که جهان ممکن است از پیکسل‌های متعدد ساخته شده باشد. به‌عقیده او این پیکسل‌ها آن‌قدر کوچک هستند که اگر بخواهیم آن‌ها را به‌اندازه یک دانه شن بزرگ کنیم، اتم‌ها به اندازه یک کهکشان عظیم خواهند شد.
آن‌ها روی آزمایشی به‌نام گرانش ناشی از درهم‌تنیدگی کوانتومی فضا-زمان (GQuEST) کار می‌کنند. این آزمایش می‌تواند ارتباطات بین پیکسل‌هایی را که منجر به اثر‌های قابل مشاهده می‌شوند، شناسایی کند. به‌بیان دیگر آن‌ها می‌خواهند ببینند اگر روی فضا-زمان زوم کنند، فوتون‌های منفرد را پیدا می‌کنند یا خیر. اگر آزمایش آن‌ها موفق شود، به تعریف مجدد مفهوم گرانش و فضا در بنیادی‌ترین و عمیق‌ترین سطوح کمک می‌کند.
در همین رابطه بخوانید: ویدئویی از پدیده درهم‌تنیدگی کوانتومی در انفجار ابرنواختری
آدیکاری می‌گوید: «اگر لیوان قهوه‌ام را بیندازم و بیفتد، فکر می‌کنیم که گرانش دلیل آن است اما همان‌طور که دما واقعی نیست و شیوه ارتعاش دسته‌ای از مولکول‌ها را توصیف می‌کند، فضا-زمان هم ممکن است یک چیز واقعی نباشد.»
