یک ایستگاه فضایی در ماه می‌تواند نقطه توقفی برای فضانوردان پس از خروج از زمین باشد تا برای ماموریت‌های فضایی بعدی آماده شوند. ساختن اقامتگاه‌های انسان در ماه دشواری‌های خاص خودش را دارد، اما غیرممکن نیست. چه دلایلی مانع ساخت چنین ایستگاهی در ماه می‌شود؟ چرا تابه‌امروز انسان چنین اقامتگاه‌هایی نساخته است؟ پاسخ به این سوالات را در ادامه می‌خوانیم.
فضانوردان تاکنون شش بار طی ماموریت فضایی آپولو بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ روی سطح ماه مستقر شدند. حامل فضایی قدرتمندی که در این ماموریت استفاده می‌شد، سترن ۵ (Saturn V) بود که دیگر ساخته نمی‌شود و درحال‌حاضر حاملی وجود ندارد که انسان را به ماه برساند. البته شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) درحال ساخت حامل‌های جدیدتر و بزرگ‌تری است که می‌توانند فضانوردان را به ماه برسانند. از طرفی دیگر، ناسا نیز درحال برنامه‌ریزی ماموریت‌های جدیدی برای اعزام فضانوردان به ماه است.
در همین رابطه بخوانید: اگر بر روی ماه زندگی می‌کردیم زمین را چگونه می‌دیدیم؟
یکی از راهکارهای ساخت یک ایستگاه فضایی در ماه این است که ایستگاه مذکور، تکه‌تکه روی زمین ساخته شود و پس از بردن قطعات به ماه، فضانوردان آن‌ها را در آن‌جا به‌هم وصل کنند که این در واقع شبیه‌به نحوه ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی است. در این ماموریت قطعات به فضا برده شدند و سپس توسط فضانوردان در شاتل فضایی کنارهم قرار گرفتند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی تنها ۴۰۰ کیلومتر از سطح زمین فاصله دارد، اما فاصله ماه و زمین بیش‌از ۳۴۸ هزار کیلومتر (حدود سه روز) است و به مقادیر قابل‌توجهی سوخت نیاز دارد که این امر بر مشکلات آب‌وهوایی زمین نیز می‌افزاید. پس بهتر است تا جای ممکن، بنیان سازه از مواد موجود در کره ماه ساخته شود. هم‌اکنون بتن قمری به‌عنوان مصالح ساختمانی روی زمین درحال آزمایش است.
سیمان و بتن روی زمین از شن یا ماسه ساخته می‌شوند که هیچ‌کدام از این‌ها را روی سطح ماه نمی‌توان یافت و تنها چیزی که وجود دارد، گرد‌وغبار و گوگرد است. با ذوب و مخلوط کردن این مواد با هم، ماده‌ای قدرتمندتر از سیمان تولید می‌شود.
یکی از مهم‌ترین نیازهای فضانوردان ایستگاه فضایی، غذا، هوای قابل تنفس و تامین انرژی تجهیزات است. در این ایستگاه، فضانوردان درحال انجام آزمایش‌هایی برای کشت سبزیجات با استفاده از بالش‌های خاکی مخصوصی هستند. گزینه دیگر، پرورش گیاهان به روش هیدروپونیک است؛ به این معنی که گیاهان به‌جای رشد در خاک، در آب رشد می‌کنند.
در همین رابطه بخوانید: استارت‌آپ اروپایی به‌دنبال تولید اکسیژن در ماه
بهترین راه برای تولید نیرو، استفاده از انرژی خورشیدی است، اما تولید نیرو در ماه پیچیده‌تر و دشوارتر از ایستگاه فضایی بین‌المللی خواهد بود. چون قمر زمین هر ۲۸ روز یک بار می‌چرخد و این یعنی یک ایستگاه فضایی در موقعیتی ثابت، ۱۴ روز از انرژی خورشیدی استفاده می‌کند و ۱۴ روز دیگر را از آن محروم است و تجهیزاتش بدون وجود نور کار نمی‌کنند.
یکی از راه‌های حل این مشکل، ساخت ایستگاه فضایی در قطبین ماه و بالاتر بردن صفحات خورشیدی از سطح است. این صفحات می‌توانند نور خورشید را دریافت کرده و بچرخند.
ناسا درحال برنامه‌ریزی برای ساخت ماهواره‌ای برای گردش به‌دور ماه است. حامل‌های فضایی که از سطح ماه پرتاب می‌شوند، سوخت بیشتری برای فرار از گرانش ماه مصرف می‌کنند، اما این کار از طریق ماهواره چندان دشوار نیست.
با تحقق این امر، بشریت دروازه‌ای جدید برای ورود به دیگر نقاط منظومه شمسی خواهد داشت. به‌نظر شما دشواری‌های دیگر فضانوردان برای ساختن اقامتگاه‌های انسان در ماه چیست؟