محققان می‌گویند ترکیب سنگ‌هایی که یک شهاب‌سنگ به آن‌ها برخورد می‌کند، در مقایسه با اندازه شهاب‌سنگ در میزان مرگبار بودن آن برخورد موثرتر است. پژوهشگران دانشگاه لیورپول (University of Liverpool) انگلیس با تجزیه‌وتحلیل ۴۴ برخورد در ۶۰۰ میلیون سال گذشته، دریافتند شهاب‌سنگ‌هایی که به صخره‌های غنی از پتاسیم فلدسپات (Potassium Feldspar) برخورد می‌کنند، صرف‌نظراز اندازه خود شهاب‌سنگ، همیشه منجر به یک انقراض دسته‌جمعی می‌شوند.
در همین رابطه بخوانید:
فلدسپات که قبلا فلسپار نامیده می‌شد، نوعی کانی بلورین است که از سیلیکات آلومینیم، سدیم، پتاسیم و کلسیم تشکیل شده است و در سنگ‌های آذرین یافت می‌شود. نفوذ این ماده به ابرها، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا تشعشعات خورشیدی بیشتری را از خود عبور دهند که به‌نوبه‌خود سیاره را گرم می‌کند و آب‌وهوا را به‌شدت تغییر می‌دهد. با رخ دادن این اتفاق، جو نسبت به گرم شدن ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای مانند فوران‌های آتشفشانی بزرگ حساس‌تر می‌شود.
زمین در طول تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله خود توسط سنگ‌های فضایی زیادی مورد بمباران قرار گرفته که باعث تولید غبار جوی شده و سطح آن را آشفته کرده است. کریستوفر استیونسون (Christopher Stevenson)، رسوب‌شناس دانشگاه لیورپول، می‌گوید: «حیات روی کره زمین در طول چهار مورد از بزرگترین برخوردهای شهاب‌سنگی با قطر دهانه ۴۸ کیلومتری به‌شکل عادی ادامه یافته است، درحالی‌که برخوردی به‌اندازه نصف آن در پنج میلیون سال پیش به یک انقراض جمعی منجر شده است.»
وی ادامه می‌دهد: «با استفاده از این روش جدید برای ارزیابی محتوای مواد معدنی مورد برخورد با شهاب‌سنگ‌ها، نشان می‌دهیم هر بار که یک شهاب‌سنگ، چه بزرگ و چه کوچک، به سنگ‌های غنی از پتاسیم فلدسپات برخورد می‌کند، با یک رویداد انقراض جمعی مرتبط است.»
در همین رابطه بخوانید:
محققان می‌گویند که این مطالعه، یک راه کاملا جدید را از تحقیقات باز می‌کند، از جمله اینکه دقیقاً چه چیزی حیات را در طول هر یک از قسمت‌های برخوردها از بین می‌برد. به‌گفته آن‌ها، تاکنون تنها برخورد شهاب‌سنگ‌ها بوده که توانسته است ساختار ذرات پخش در هوا را تغییر دهد.