ستارهشناسان سیاهچاله غولپیکری کشف کردهاند که دارای نسبت جرمی بسیار بزرگی است و میتواند برخی نظریههای نجومی موجود را زیر سوال ببرد. پژوهشگران با محاسبه نیروی جاذبهای که سیاهچاله مذکور بهنام لئو-آی (Leo-I) به ستارگان اطرافش وارد میکند، متوجه شدند این سیاهچاله باتوجهبه ابعادش جرم فوقالعاده زیادی دارد. لئو-آی به منظومه شمسی بسیار نزدیک بوده و مرکز یکی از بیشمار کهکشانهای بسیار کوچکی است که در کهشکان راهشیری غوطهور هستند.
محققان دانشگاه تگزاس در آستین (The University of Texas at Austin) آمریکا از طیفنگار VIRUS-W و تلسکوپ هارلن اسمیت (Harlan Smith) در رصدخانه مکدونالد (McDonald) ایالت تگزاس در کشف این این موضوع استفاده کردند. طیفنگار مذکور در محاسبه سرعت ستارگان در کهکشانهای دوردست بسیار دقیق عمل میکند.
درهمینرابطه بخوانید:
کارل گبهارت (Karl Gebhardt)، یکی از ستارهشناسان حاضر در پژوهش، دراینباره میگوید: «مدلها و محاسبههای ما آشکارا به این موضوع اشاره میکند که باید در مرکز کهکشان سیاهچاله وجود داشته باشد و به مقادیر زیاد ماده تاریک نیازی نیست. هرچه جاذبه قویتر باشد، ستارهها با سرعت بیشتری حرکت میکنند. حرکت سریعتر ستارهها بیانگر تجمع بیشتر ماده تاریک، ماده مرموز تشکیلدهنده بخش عمده جرم جهان، در آن ناحیه تلقی میشود.» بهگفته وی، ممکن است بهواسطه جرم بسیار زیاد Leo I بتوان نحوه رشد سیاهچالهها در کهکشانهای بزرگ را توضیح داد.
گبهارت اضافه میکند: «ما شاهد کهکشان کوچکی هستیم که در حال سقوط به مرکز راه شیری است و سیاهچاله مرکز آن تقریبا همجرم سیاهچاله مرکز این کهکشان است. نسبت جرمی آن بهطور شگفتانگیزی بزرگ است؛ اما مرکز کهکشان راهشیری در این برهمکنش غالب است.» مدلهای مورداستفاده در این تحقیق، نظریههای موجود درباره نحوه تکامل کهکشانها را بهچالش میکشد، چراکه تاکنون هیچ توضیحی درباره ریزکهکشانهای کروی ارائه نشده است. با کشف این موضوع، ستارهشناسان میبایست دررابطهبا دلایلی که برای نحوه توزیع ماده داخل کهکشانها ارائه میدهند، بازنگری کنند.
در همین رابطه بخوانید: