شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) ماهواره مخابراتی ترکیه را توسط ماهوارهبر فالکون-۹ (Falcon-9) به فضا پرتاب کرد. این عملیات روز یکشنبه ۱۹دسامبر (۲۸آذر) ساعت ۰۳:۵۸ به‌وقت گرینویچ از پایگاه کیپ کاناورال (Cape Canaveral) در ایالت فلوریدا انجام گرفت و طی آن ماهواره ترکست-۵بی (Türksat-5B) به مدار ژئو منتقل شد.
ترکست-۵بی اولین ماهواره ارتباطاتی مدار ژئو محسوب می‌شود که بخشی از آن (۲۵ درصد از کل پروژه) در ترکیه ساخته شده است و هر دو هدف نظامی و تجاری را دنبال می‌کند. شرکت اروپایی ایرباس دیفنس اند اسپیس (Airbus Defence and Space)، شرکت صنایع هوافضای ترکیه (Turkish Aerospace Industries) و دیگر شرکت ترکیه‌ای به‌نام آسلسان (Aselsan) ساخت این ماهواره را برعهده داشته‌اند.
ترکست-۵بی یک ماهواره مخابراتی پربازده یا HTS (سرواژه High Throughput Satellites) است که سرعت پهنای باند آن به ۵۰ گیگابیت بر ثانیه می‌رسد. ماهواره‌های مخابراتی پربازده دسته‌ای از ماهواره‌های ارتباطاتی هستند که به‌ازای اختصاص طیف مداری یکسان، حداقل ۲ و معمولا بیش از ۲۰ برابر ماهواره‌های مخابراتی متداول رایج موسوم به FSS (سرواژه Fixed-Satellite Service) بازدهی دارند.
در همین رابطه بخوانید:
ترکست-۵بی دارای محموله‌هایی در باند‌های Ka و Ku بوده و شرکت آسلسان سه ترانسپاندر باند X آن که دارای پوشش جهانی هستند، ساخته است. این ماهواره با وزن ۴۵۰۰ کیلوگرم و طول عمر ۱۵ سال، از باس تمام الکتریکی یورواستار-۳۰۰۰ای‌یو‌آر (Eurostar-3000EOR) بهره می‌برد. یکی از اهداف ماهواره‌های ترکست-۵آ و ترکست-۵بی، فرماندهی صدها پهپاد بایراکتار-تی‌بی۲ (Bayraktar-TB2) و آنکاس-اس (Anka-s) است که از آن‌ها در لیبی، سوریه و آذربایجان علیه اهداف نظامی و غیرنظامی استفاده‌های فراوانی شد.
در همین رابطه بخوانید:
فالکون-۹ که هر بار پرتاب آن ۵۰ میلیون دلار هزینه دربردارد، حدود ۵۵۰ تن وزن داشته و قادر به انتقال حدود ۲۳ تن محموله به مدار لئو است. ماهوارهبر مذکور اولین بار در مه۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد و با احتساب این ماموریت تاکنون ۱۳۲ بار به مدار زمین رفته که ۲ مورد آن ناموفق بوده است. این ماهوارهبر از نفت سفید اصلاح شده (RP-1) و اکسیژن مایع به‌عنوان سوخت استفاده می‌کند.
فالکون-۹ یک ماهوارهبر بازگشت‌پذیر است و در این عملیات نیز مرحله اول آن بازیابی شد. ماهواره‌برها تا پیش از ساخت فالکون-۹ هیچکدام قابلیت استفاده مجدد نداشتند. این ماهواره‌برها تنها یک بار می‌توانند محموله‌ای را به فضا بفرستند و پس از آن در حین بازگشت به زمین از بین می‌روند. ازآنجایی‌که هزینه توسعه ماهواره‌برها بسیار بالاست، بازگشت‌پذیری آن‌ها و فرود موفقیت‌آمیزشان پس از پرتاب که امکان استفاده مجدد را فراهم می‌آورد، از اهمیت به‌سزایی برخوردار است.
