ستاره‌شناسان انگلیسی برای نخستین بار با استفاده از رصدخانه آلما (ALMA) در شیلی توانستند عنصر فلوئور را که در دندان و استخوان انسان یافت می‌شود، در یک کهکشان دوردست پیدا کنند. بررسی محققان حوزه نجوم نشان داد فلوئور در شکل هیدروژن فلوئوراید در ابرهای گازی بزرگ کهکشان دوردست NGP–190387 که ۱۲ میلیارد سال نوری با زمین فاصله دارد، موجود است.
منبع احتمالی فلوئور در کهکشان‌ها
به‌گفته پژوهشگران دانشگاه هرتفوردشایر (University of Hertfordshire) انگلستان، ستاره‌هایی که فلوئور را در سراسر کیهان رها می‌کنند، احتمالا زندگی سریعی داشته و در جوانی از بین رفته‌اند. این ستاره‌های تکامل‌یافته که محققان منشا آن‌ها را ستاره ولف–رایه (Wolf-Rayet) می‌دانند جرم زیادی دارند، اما تنها برای چند میلیون سال زنده می‌مانند که در مقایسه با ۱۳ میلیارد سالی که جهان وجود داشته، زمان کوتاهی است. همچنین این مرحله چند صد هزار سال زمان می‌برد، اما مدت زمان مذکور در مقایسه با طول عمر یک ستاره، بسیار کوتاه بوده و از هر صد میلیون ستاره تنها یکی آن‌قدر بزرگ است که به ولف–رایه تبدیل شود.