چین یک ماهواره مخابراتی را برای مقاصد نظامی به‌وسیله ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی/ای (Long March 3B/E) به فضا پرتاب کرد. این عملیات روز جمعه ۲۶نوامبر (۵آذر) ساعت ۱۶:۴۰ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی ژیچانگ (Xichang) در جنوب غربی این کشور انجام گرفت و طی آن ماهواره چایناست-۱دی به مدار ژئو منتقل شد. پیش‌ازاین طی در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ دو ماهواره دیگر از سری ماهواره‌های چایناست-۱ روانه فضا شده یودند.
این ماهواره‌ها ارتباطات ماهوارهای و رله داده را در هر دو باند C و UHF (سرواژه Ultra High Frequency) فراهم می‌کنند. UHF یا فرکانس فرابالا نماد اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) برای امواج الکترومغناطیسی با فرکانس رادیویی بین ۳۰۰ مگاهرتز و ۳ گیگاهرتز است. از این طیف فرکانسی برای پخش تلویزیونی و ارتباطات سیار استفاده می‌شود. گفتنی است سری چایناست-۲ از نوع دیگری از ارتباطات نظامی با اهداف مشابه اما از طریق باند Ku استفاده می‌کنند.
ماهواره‌های چایناست-۱ را شرکت دولتی فناوری و علوم فضایی چین (China Aerospace Science and Technology Corporation) ساخته است. این ماهواره‌ها با وزنی معادل ۵۳۲۰ کیلوگرم و عمر طراحی ۱۱ سال، از باس ماهوارهای DFH-4 بهره می‌برند.
لانگ‌مارچ-۳بی/ای نسخه پیشرفته لانگ مارچ-۳بی بوده که پس از بازنشسته شدن این ماهواره‌بر، جایگزین آن شده است. لانگ‌مارچ-۳بی/ای با وزنی بالغ بر ۴۵۸ تن، می‌تواند ۱۱.۲ تن محموله را به مدار لئو و ۵.۱ تن محموله را به مدار انتقالی زمین‌ثابت (GTO) حمل کند. ماهواره‌بر مورد بحث دارای طول کلی ۵۶.۳ متر بوده، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سوم آن نیز ۳ متر است. لانگ مارچ-۳بی یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قابلیت چهار مرحله‌ای شدن را نیز دارد و آکادمی فناوری حامل‌های فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) آن را ساخته شده است.
ماهواره‌بر مذکور نخستین بار در سال ۱۹۹۶ به فضا پرتاب شد و با احتساب این عملیات تاکنون ۸۱ ماموریت را به‌انجام رسانده که در ۴ مورد آن ناموفق عمل کرده است. لانگ مارچ-۳بی از دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید به‌عنوان سوخت بهره می‌برد و هر عملیات پرتاب آن ۵۰ تا ۷۰ میلیون دلار هزینه دربردارد.