تیمی از محققان طی مطالعه‌ای عنوان کردند ممکن است تکه‌های مستطیلی شیشه‌های بیابانی در بیابان آتاکاما (Atacama) شیلی ناشی از انفجار یک دنباله‌دار بر فراز این بیابان در حدود ۱۲ هزار سال پیش باشد. این انفجار موسوم به «ایربرست» (Airburst) زمانی روی می‌دهد که جرمی مانند یک شهاب‌سنگ یا دنباله‌دار به‌سوی زمین فرود می‌آید. چنین اجرامی به‌دلیل اصطکاک با جو سیاره زمین داغ شده و درحالی‌که برخی از آن‌ها تا آخر در جو می‌سوزند، برخی دیگر در تماس با بخش‌های چگال‌تر اتمسفر منفجر می‌شوند.
این انفجار می‌تواند دمای سطح زمین را به‌اندازه دمای خورشید بالا ببرد و بادهایی با قدرت به‌همراه داشته باشد. به‌گفته محققانی که ترکیبات شیشه‌های سیلیکات (Silicate) را در بیابان آتاکاما مطالعه کردند، دنباله‌داری که در اواخر دوره زمین‌شناسی پلیستوسن (Pleistocene) روی زمین سقوط کرده، از این نوع بوده است. آن‌ها دریافتند انفجار این گلوله آتشین باعث شده است تکه‌هایی از سنگ‌های فضایی با خاک‌های مذاب زیرین ترکیب شوند و شیشه را تشکیل دهند. پلیستوسن یکی از دورهای زمین‌شناسی است که از ۲.۵ میلیون تا ۱۰ هزار سال پیش را پوشش می‌دهد.
پیتر شولتز (Peter Schultz)، محقق دانشگاه براون (Brown University) آمریکا، می‌گوید: «آتاکاما برای حفظ تاریخچه سنگ‌های فضایی عالی است؛ تفاوت میان دیگر شیشه‌های یافت‌شده در این بیابان و شیشه‌های مذکور در این است که شیشه‌های آتاکاما واقعا بزرگ هستند و برهم‌کنش پیچیده میان انفجار هوا، گرمایش و باد را نشان می‌دهند.»
تیم دانشگاه براون باتوجه‌به ساختار و مواد معدنی منحصربه‌فرد که شواهدی از خم شدن و تغییر شکل شیشه‌ها را نشان می‌دهد، معتقد است یک جرم فرازمینی می‌تواند منشا این پدیده زمین‌شناختی باشد. علاوه‌براین تیم مذکور موادی معدنی را پیدا کرد که از سنگ‌های فضایی دیگر مانند ترویلیت (Troilite) و کوبانیت (Cubanite) ناشی شده‌اند.
دانشمندان همچنان در حال تخمین سن فعلی وقوع این انفجار در هوا هستند که کمترین تخمین ۱۱۵۰۰ سال پیش را نشان می‌دهد. شولتز ادامه می‌دهد: «این احتمال وجود دارد که ساکنان اولیه این منطقه شاهد نمایش آسمانی مذکور بوده باشند.» بدین ترتیب بسته به زمان، اگر به انسان‌ها آسیبی نزده باشد، جانوران غول‌پیکری را که امکان فرار نداشته‌اند، در یک لحظه کاملا سوزانده است.
