دانشمندان دانشگاه تورنتو (University of Toronto) کانادا مدلی را توسعه داده‌اند که نشان می‌دهد کل منظومه شمسی توسط یک تونل مغناطیسی عظیم دربرگرفته شده است. این مدل بر دو ساختار اصلی نقشه رادیویی کهکشان به‌نام‌های «نورث پولار اسپر» (North Polar Spur) و «فن ریجن» (Fan Region) در آسمان تمرکز می‌کند که در تصویر زیر نمایش داده شده‌اند.
جنیفر وست (Jennifer West)، سرپرست پژوهش، می‌گوید: «درحالی‌که این ساختارها از زمان کشف در دهه ۱۹۶۰ ظاهرا پیوندی با هم نداشته‌اند و هر یک به‌صورت جداگانه بررسی شده‌اند، آن‌ها در حقیقت بخشی از یک میدان مغناطیسی عظیم تونل مانند هستند که منظومه شمسی را دربر گرفته‌اند.»
شبیه‌سازی محاصره منظومه شمسی در تونل مغناطیسی عظیمی در طیف رادیویی
تیم پژوهشی برای رسیدن به این نتیجه‌گیری، مدل رایانه‌ای اختصاصی خود را با شبیه‌سازی ساختار آسمان در محدوده امواج رادیویی توسعه داد و دانشمندان با استفاده از آن توانستند تشخیص دهند این ساختارها با رشته‌های مغناطیسی مانند طناب به‌هم متصل شده‌اند. همچنین وست تخمین زد ساختارهای مذکور تقریبا ۳۵۰ سال نوری از منظومه شمسی فاصله دارند و طول آن‌ها حدود هزار سال نوری است.
تیم یادشده در حال برنامه‌ریزی برای تکمیل مدل‌های پیچیده‌تر در آینده است تا نقش تونل‌های مغناطیسی در کهکشان را دریابد. به‌گفته وست میدان‌های مغناطیسی به‌صورت مستقل وجود ندارند و همه آن‌ها باید به یکدیگر پیوند داشته شوند، بنابراین گام بعدی درک بهتر شیوه اتصال این میدان مغناطیسی محلی به میدان مغناطیسی کهکشانی در مقیاس بزرگتر و همچنین اتصال آن به میدان‌های مغناطیسی کوچکتر مانند زمین و خورشید است.
هنوز دقیقا مشخص نیست چه چیزی این ساختارها را ایجاد می‌کند، اما اگر تونل‌های مغناطیسی مورد بحث به میدان‌های مغناطیسی دیگری مرتبط باشند، محدودیت‌ها و نتایج دیگری هم خواهد داشت. علاوه‌براین می‌تواند به درک بهتر شکل‌گیری و تکامل میدان‌های مغناطیسی کهکشان‌ها و دیگر ساختارهای رشته‌ای موجود در اطراف کهکشان راه شیری کمک کند.
در همین رابطه بخوانید: