به پاس شراره‌های بلندمدتی که اخیراً به بیرون از خورشید افکنده شد، زمین شاهد طوفان ژئومغناطیسی در ارتفاعات بالاتر بوده است. به‌تازگی شراره خورشیدی نسبتاً ملایم درجه سومی به وقوع پیوست و تاجی خورشیدی در پی آن انتشار پیدا کرد. در نتیجه این رویداد، تابش الکترومغناطیسی و پلاسما به فضا راه یافت و قسمتی از آن مستقیم روانه زمین شد.
شاید قدری ترسناک به‌نظر برسد، اما خیلی هم غیرعادی نیست. این رویدادهای انتشار تاج‌های خورشیدی از جمله عواملی هستند که زیباترین پدیده‌ها را در پهنه‌ی آسمان به‌وجود می‌آورند؛ نمایش نوری وهم‌آوری که ما آن‌را شفق قطبی می‌نامیم. این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که ذرات باردار حاصل از تاج‌های خورشیدی با اتم‌ها و مولکول‌های موجود در جو زمین برخورد کرده و روشنایی را در آسمان پدید می‌آورند.
بادهای خورشیدی هم می‌توانند در صورت شدید بودن، شفق‌های قطبی را به‌وجود بیاورند، اما شفق‌های قطبی که در اثر طوفان‌های ژئومغناطیسی شکل می‌گیرند، بسیار شفاف و چشم‌نواز هستند. دلیل این پدیده آن است که ذرات باردار ناشی از خورشید در خطوط میدان مغناطیسی زمین به دام می‌افتند که آن‌ها را به سمت قطب‌ها هدایت می‌کند.
شفق قطبی تنها اثر طوفان‌های الکترومغناطیسی نیست. سیگنال‌های ارتباطی با فرکانس بالا نیز می‌توانند به مانند سیگنال‌های رادیویی زیر ۳۰ مگاهرتز تحت تاثیر قرار بگیرند، زیرا جو مختل می‌تواند سیگنال‌هایی را که میان فرستنده زمینی و ماهواره‌های موجود در مدار ارسال می‌شوند، دچار اختلال نماید.
این جریان‌های ژئومغناطیسی به قدری ضعیف هستند که نمی‌توانند شبکه نیرو را به کلی از کار بیندازند. پس اگر در عرض جغرافیایی بالای ۶۵ درجه قرار دارید، شاید شاهد شفق‌های قطبی خواهید بود.