ستاره‌شناسان براساس مدل‌سازی‌های رایانه‌ای از تراکم ماده درون خوشه کهکشانی که در فاصله چهار میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد، پیش‌بینی می‌کنند ابرنواختری که در گذشته تلسکوپ فضایی هابل از آن تصویربرداری کرد، بار دیگر در سال ۲۰۳۷ قابل رویت خواهد بود. این ابرنواختر که ریکویم (Requiem) نام دارد در نتیجه انفجار ستاره‌ای در فاصله ۱۰ میلیارد سال نوری از زمین شکل گرفت و به‌لطف پدیده همگرایی گرانشی در سال ۲۰۱۶ سه بار مشاهده شده است.
همچنین محققان اعلام کردند آخرین ظهور ابرنواختر مذکور برخلاف سه مشاهده قبلی بیش از دو دهه به‌طول خواهد انجامید، زیرا نور ایجادکننده آخرین تصویر باید از مرکز این خوشه کهکشانی با تراکم زیاد ماده تاریک عبور کند. استیو رودنی (Steve Rodney)، ستاره‌شناس دانشگاه کارولینای جنوبی (University of South Carolina) آمریکا و رهبر این پروژه، گیب برمر (Gabe Brammer)، ستاره‌شناس دانشگاه کپنهاگن (University of Copenhagen) دانمارک و یوهان ریچارد (Johan Richard)، از دانشگاه لیون (University of Lyon) فرانسه، برای بررسی بهتر این پدیده با یکدیگر به‌همکاری پرداختند.
آن‌ها براساس سه رصد پیشین، نقشه‌ای از پراکندگی ماده تاریک در خوشه کهکشانی مورد نظر تهیه کردند تا نحوه خم شدن نور را دریابند. محققان متوجه شدند این ابرنواختر علاوه‌بر قابل رویت بودن در سال ۲۰۳۷ می‌تواند بار دیگر در سال ۲۰۴۲ نیز رویت شود، اما به‌شدت کم نور خواهد بود و احتمالا نمی‌توان آن را به‌خوبی رصد کرد.
دانشمندان امیدوارند که رصد دوباره این ابرنواختر فرصت‌های بیشتری برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد این خوشه کهکشانی دور و تراکم ماده تاریک در آن فراهم کند. ماده تاریک که تصور می‌شود بیشترین ماده در جهان است، عامل بخش زیادی از نیروهای گرانشی در هستی بوده و نقش مهمی در انبساط آن ایفا می‌کند.