چین ماهواره دیگری از سری ماهواره‌های سنجشی گائوفن (Gaofen) را به‌وسیله ماهواره‌بر لانگ مارچ-۴سی (Long March-4C) به فضا پرتاب کرد. این عملیات روز ۷سپتامبر (۱۶شهریور) ساعت ۰۳:۰۱ به‌وقت گرینویچ از پایگاه تاییوان (Taiyuan) در شمال چین انجام شد و طی آن ماهواره گائوفن-۵-۰۲ در مدار لئو قرار گرفت.
ماهواره‌های گائوفن مجموعه‌ای از ماهواره‌های رصد زمین هستند که برای یک برنامه دولتی موسوم به CHEOS (سرواژه China High-resolution Earth Observation System) در مدار قرار می‌گیرند. هدف از پرتاب این ماهواره‌ها به‌طور کلی گردآوری داده‌های تقریبا در لحظه و در همه نوع شرایط آب‌وهوایی برای مقاصد غیرنظامی عنوان شده است.
گائوفن-۵-۰۲ را آکادمی فناوری پرواز فضایی شانگهای (Shanghai Academy of Spaceflight Technology) چین و بر اساس پلتفرم ماهواره‌ای SAST3000 ساخته است. این ماهواره مجهز به ابزار رصدی فراطیفی بوده که با بهره‌گیری از آن‌ها به پایش وضعیت هوا، دریاها و محیط زیست می‌پردازد.
عمر طراحی گائوفن-۵-۰۲ بین ۵ تا ۸ سال سال تخمین زده می‌شود و شامل دو مجموعه دوربین است. اولین مجموعه با قدرت تفکیک مکانی بالا بوده و می‌تواند از نواری به‌عرض تقریبا ۶۹ کیلومتر از زمین تصویربرداری کنند. مجموعه دوم، دوربین‌های با میدان دید وسیعی هستند که قابلیت رصد نواری به‌عرض ۸۳۰ کیلومتر از زمین را دارند.
لانگ مارچ-۴سی که در این ماموریت از آن استفاده شد، یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای سوخت مایع بوده و آکادمی فناوری پرواز فضایی شانگهای آن را ساخته است. طول کلی لانگ مارچ-۴سی ۴۵.۸ متر، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سومش نیز ۲.۹ متر است. ماهواره‌بر مذکور با وزن ۲۵۰ تن، قابلیت حمل ۴۲۰۰ کیلوگرم محموله به مدار لئو و ۲۸۰۰ کیلوگرم محموله به مدار خورشیدآهنگ را دارد.
لانگ مارچ-۴سی اولین بار در سال ۲۰۰۶ به فضا پرتاب شد و با احتساب این عملیات تاکنون ۳۶ ماموریت را به‌انجام رسانده که ۲ مورد آن ناموفق بوده است. این ماهواره‌بر از دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید به‌عنوان سوخت بهره می‌برد.
