ناسا برای پیش‌بینی و کاهش تاثیرات تابش فضایی در پروازهای فضایی و محافظت از فضانوردان در برابر این تابش‌ها آزمایش‌هایی را بر روی فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام داده است. آژانس فضایی آمریکا در این آزمایش‌ها میزان حساسیت دی‌ان‌ای هر یک از فضانوردان را در مقابل تابش زمین مورد بررسی قرار داد تا با بررسی تغییرات رخ‌داده در کروموزوم، پاسخ دی‌ان‌ای آن‌ها را در پروازهای فضایی پیش‌بینی کند.
به‌گفته هونگلو وو (Honglu Wu)، دانشمند ارشد این مطالعه، آن‌ها در این آزمایش‌ها قصد دارند دریابند آیا امکان تشخیص و اندازه‌گیری آسیب وارده به بدن که ناشی که از تابش فضایی است وجود دارد یا خیر و امیداورند بتوانند از داده‌های به‌دست‌آمده برای توسعه روش‌هایی به‌منظور محافظت از فضانوردان در برابر چنین تابش‌هایی استفاده کنند.
در طول این آزمایش‌ها محققان نمونه‌های خون ۴۳ نفر از خدمه ایستگاه فضایی را قبل و بعد از ماموریتشان مورد بررسی قرار دادند تا میزان تغییرات رخ‌داده در کروموزوم آن‌ها را که ناشی از تابش فضایی و عوامل دیگر بود، اندازه‌گیری کنند. دانشمندان همچنین عواملی مانند سن، جنسیت و میزان حساسیت‌پذیری فضانوردان را در این آزمایش‌ها در نظر گرفتند و در نهایت شاهد برخی تغییرات در کروموزوم فضانوردان شدند.
محققان قبل از پرواز فضانوردان به ایستگاه فضایی، سلول‌های خونی آن‌ها را مورد بررسی قرار دادند تا وضعیت کروموزومی اولیه فضانوردان را در برابر تغییرات احتمالی آینده اندازه‌گیری کنند. در مرحله بعد این نمونه‌های خون در معرض تابش اشعه گاما روی زمین قرار گرفتند تا محققان میزان تغییرات رخ‌داده در سلول‌های کروموزومی فضانوردان را مورد ارزیابی قرار دهند. در این مرحله حساسیت ذاتی هر فضانورد نسبت به تابش‌های فضایی نشان داده می‌شد. در آخر یک آزمایش دیگر پس از بازگشت فضانوردان از ماموریت انجام شد و طی آن محققان مجددا نمونه خون افراد را برای ارزیابی میزان تغییرات کروموزومی آن‌ها بررسی کردند.
بنابر اظهارات دانشمندان تصور می‌شود فضانوردان جوان‌تر نسبت به فضانوردان مسن بیشتر در معرض پیامدهای طولانی مدت ناشی از تابش فضا باشند و دلیل آن نیز طول عمر بیشتر فضانوردان جوان نسبت به فضانوردان مسن است. بنابراین جوان‌ترها احتمال دارد به‌دلیل قرار گرفتن در معرض این تابش‌ها به سرطان مبتلا شوند، چراکه معمولا بین سن ۵ تا ۲۰ سال پس از قرارگیری در معرض تابش فضایی احتمال ابتلا به سرطان وجود دارد. در نتیجه مثلا در مورد مریخ بهتر است فضانوردان مسن را به‌دلیل خطر کمتر ابتلای آن‌ها به سرطان به آنجا فرستاد.